Kaçış

...Evde boş boş dolanıyordum, cebimden telefonumu çıkarıp saate baktım.Yorucu bir gün geçirmiştim, okulda resim sergim vardı.Uyumam gerektiğine karar verdim. Lavoboya doğru yürüyordum, lenslerimi çıkarıyorken birden kolyemin boynumda olmadığını fark ettim. Bir an başımdan kaynar sular döküldü diyebilirim, korkmuştum o kolye benim için fazla özeldi. Babama dair bana kalmış tek şeydi. O beni severdi bundan emindim, ona değer verirdim kim babasına değer vermez ki? Mezarının nerede olduğunu bile bilmemem de ayrı bir ironi idi. Anneme her sorduğumda bu konuyu geçiştiriyordu, ağzında bir şeyler geveleyip duruyordu. Söylediklerinin tek kelimesini anlamıyordum. En sonunda bu konuyu fazla deşmemeye karar verdim, artık ilgilenmiyordum. Tüm bunlara rağmen onun varlığını hissediyordum, benimle konuşuyordu , bir tek babam değil bazen... birilerinin benimle iletişim kurduğunu hissedebiliyordum. Buna istersenin delilik diyin. O anlık sersemlikle yanıma hiç bir şey almadan evden çıkmışım. Kendimi okul yolunda koşarken buldum, okula vardığımda nasıl gireceğim hakkında en ufak fikrim yoktu. Pencereden tırmanmaya karar verdim, bir iki ufak sıyrıkla okula girebilmiştim. Görevliler her zaman pencereleri çok hafif aralık bırakırlardı, bu işimi kolaylaştırdı. Açık olmak gerekirse biraz korkuyordum, sergi bodrum katındaki büyük odadaydı. Hızlı bir şekilde sergi yapılan odaya doğru koştum, Lenslerimden biri gözümde yoktu, zaten yeterince karanlıktı. Kapı gariptir ki açıktı, el yordamıyla kolyeyi buldum ve hemen cebime koydum. Tam kapıyı içten açabilir miyim diye o tarafa doğru yönelirken yine o duyduğum garip sesleri duydum, ''Git, yukarı git.'' artık bundan korkmuyordum, 4-5 yıldır duyduğum seslerden biriydi ama yukarı gitme konusunda kararsızdım. En sonunda merdivenlerde buldum kendimi. Ayaklarım o an için beni kontrol ediyordu. Merakım mı demeliydim? Kolidorda ilerlerken müdürün odasından sesler geldiğini duydum, kapısı aralıktı yavaşça ilerledim ve kapı aralığından içeriye bakıyordum. 2-3 adam müdüre saldırıyordu. Onları durdurmak isterdim tabi ama yapamazdım. Korkuyordum, tam okuldan çıkmak için sessiz ve hızlıca ordan ayrılırken duyduğum şeyler beni hayrete düşürdü. '' Karya BUTLER nerede? '' ...