~Emir : Ben Emir. 17 yaşındayım.
Hani derler ya "Bazen ilk görüşte bilirsin , o insan senin kaderindir. Bazen bir ömür ararsın bulunmaz..." Ne kadar doğru bir söz bilmiyorum ama ben,aşka inanmayan bir adam, aşık oldu. Biz altı arkadaşız. Doğduğumuzdan beri hiç ayrılmadık. Akın,Lina,Hande,Nehir ve Ela tabi bir de ben.Ben çok deli doluyumdur. Ta ki üç yıl öncesine kadar. Okulda bir gezi vardı,İzmir gezisi, bizde heyecanlandık,çok istedik ve ailelerimizi ikna ettik.Bunları yaşarken sadece on üç yaşındaydım.Uçakla gidecektik İzmir'e.Gezi günü geldi biz hazırlandık havaalanına gittik.Uçak kalktı.Yarım saat oldu olmadı uçağın kanatlarında sorun çıkmış.Herkes bağırıyordu.Uçak düştü.Bazılarımız ağır yaralı bazılarımız hafif sıyrıklarla atlatmıştı bu kazayı.Ama bazılarımız ölmüştü. Tıpkı annem ve babam gibi.Zaman geçerken anılar eskirmiş öyle diyorlar.Neden eskimiyor ?! Ben neden unutamıyorum ?! Neden ben ?! Akın ve Lina hep benim yanımda oldular.Ama ben istemiyordum.Bu acı ne anlatılabilir ne de paylaşılabilirdi.Bana öyle geliyordu. Sanki oradan bir yerden çıkacaklarmış da bana sarılacaklarmış gibi.Hani bir şarkı var ya "Ben nice depremler gördüm , kolay kolay yıkılmam..." Ben yıkılmış mıyımdır acaba ?!
İnandığım tek bir şey var : Ben müziğe bazı insanların peri masalına inandıkları gibi inanıyorum.Kalbinizi açın ve dinleyin, siz de inanacaksınız! Ailemin bana aldığı tek gitar ve inandığım tek şey ile hayata devam ediyorum.Daha fazla anlatmayayım ben sonra hikayenin heyecanı kaçmasın.Görüşürüz...
~Lina : Ben Lina. 16 yaşındayım.
Aşkı hep merak etmişimdir.Hiç yaşamadım ya da yaşıyor muydum ?! Ah tamam sustum. Üç yıl önceydi. İzmir gezisi. Uçağa binmiştik ki yarım saat geçti geçmedi herkes bağırmaya başladı.Ben Emir'in omzunda uyuya kalmışım. Seslere uyandım.Ve korktum ağlamaya başladım. Emir beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Neler olduğunu anlamadık bile uçak düşmüştü.Bazılarımız yaralı bazılarımız hafif sıyrıklar ile atlatmışken bazılarımız bu kazada ölmüştü. İşte onlardan biri de Ünal amca ve Aysun teyzeydi. Emir ne halde bilemezsiniz. Zaten biz ayrı bir evde kalıyoruz artık. Hepimiz beraber sarılarak uyuyoruz. Bir parçamız koparsa geriye kalanlar bir bütün olamaz işte bu yüzden hiç ayrılmadık biz.Emir'in ayrılmasına da izin vermedik.Veremezdik.Evet yaşlarımız küçüktü belki ama yaşadıklarımız büyüktü.Herkesin üstesinden gelebileceği şeyler değildi.Hikayemizin devamını merak ediyor musunuz ? Emin olun okuduğunuza pişman olmayacaksınız...
~Akın : Ben Akın. 17 yaşındayım.
Aşk nedir? Bunu yaşamak istiyorum.Ama zamanı geldiğinde doğru kişiyle...Sanırım bizim grubu gaza getiren kişiyim. Yerimde duramazdım.Ta ki üç yıl önce ki o günü yaşayana kadar.İzmir'e gidiyorduk.Daha doğrusu gidecektik.Herkes bağırmaya başlayınca korktuk.Ne oluyor derken uçak düştü.İnanamıyorduk.Bunları yaşamış olamazdık.Aysun teyze ve Ünal amca ölmüş olamazlardı. Ah Tanrım! Kafayı mı yedik acaba ?! Tama sustum.Emir iyi değil.Kardeşim iyi değil.İstemiyorum.Böyle bir hayat istemiyorum.Ama hayır biz söz verdik birbirimize.İsyan etmek yok.Nefret etmek hiç yoktu. Müzik.Evet evet müzik bizi iyileştiriyordu.Emir ve ben müziğe bağlıyız.Sanki o bizim hayatımızı tamamlıyordu.Hikayemizi sizde öğreneceksiniz!Bunun bir sebebi de var ama bunu ben değil Hande söyleyecek.Görüşürüz...
~Hande : Ben Hande. 16 yaşındayım.
"AŞK" Bana ne kadar da soğuk geliyor. Sanırım o kaza yüzünden.Kaybetme korkum var.Ve bu hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.Neler oldu ?! Neler olacak ?! Bilmiyorum ama yılmayacağız.Emir çok kötü.Ona destek olmamıza da izin vermiyor.Allah'tan Lina ile konuşuyor dertleşiyor.Ama o da bize anlatmıyor.Delireceğim.Bilmiyorum.Neyi bilmediğimi de bilmiyorum! Hikayeyi okuyun siz deanlayacaksınız bizi.Umarım yaşamazsınız böyle bir olayı ama okuyun ve anlayın.Sizde öğreneceksiniz bu hikayeyi.Neden biliyor musunuz ?! Çünkü sevdiklerinizin değerini kaybedince anlarsınız.Bu sözü çok duydunuz biliyorum.Ama bir de bizden dinleyin bakalım öyle demekle olmuyor yaşayınca her şey değişiyor.Çok farklı oluyor. Emir bunun en iyi örneklerinden biri.Keyifli okumalar. Bu arada hikayemiz hep acıklı değil göreceksiniz neler neler olacak..
~Nehir : Ben Nehir. 16 yaşındayım.
Aşk benim hayatımın merkezindeydi.Her şey güzeldi.Ta ki o kazaya kadar.Uçak düştüğünde ben kaybettim.Ben bu maçı kaybetmiştim.Hiç kimsenin bilmediğini kaybetmiştim. Emir ve Akın müziğe bağlandılar. Kimse farkında değil ama ben doğduğumdan beri müzik ile yaşıyorum.Hikayemizde görüşürüz.
~Ela : Ben Ela. 16 yaşındayım.
Aşk.Ah hayır bu konuda konuşmayı pek doğru bulmuyorum.Üç yıl önce her şey başladığı gibi bitti sanıyordum.Ama hayır ,yılmamalıydık.Emir o iyi değildi.Bu aralar da zaten bir durgun.Neler oluyor bilmiyoruz.Ama kötü bir şey olmasından korkuyoruz.Neyse ben çok konuşmayacağım.Görüşürüz...
Herkes neden aşktan bahsetti ?
Öldü denilenler gerçekten öldü mü ?
Nehir'in bahsettiği kişi kim ?
Diğerlerinin ailelerine ne oldu ?
Neden ayrı yaşıyorlar ?
Müzik onların hayatlarını nasıl değiştirecek ?
Bu acıyı nasıl anlatacaklar ?
Emir neden durgun ?
Hikaye nasıl ilerleyecek ?
Olay sadece kazadan mı ibaret ?
Uçağın düşmesinin gerçek sebebi neydi ? Ya da gerçektende kanatlara bir şey mi olmuştu ?
Bu soruların cevapları hikayede saklı.Bakalım sevecek misiniz ?
Onların hayatları belki dört dörtlük,rengarenk değildi ama mutsuz ve huzursuz da olmayacaktı. "Rengarenk sayfalara yelken açma ümidi ile..." Görüşürüz...
Yorumlarınızı paylaşırsanız çok sevinirim.. :) Ona göre devam ederim ben de.. :)
