Babysitting the bad boy #WE2018 #WCC #QBAJ2018

~17~

~Δυο μέρες μετά~

"Και μετά ήμουν κάπως:Αλίκη μωρό μου, ξέρουμε και οι δυο πως αυτο είναι ψέμα"Ολοκληρώνει ο Alex.

"Δεν το πιστεύω οτι το έκανες αυτό"

"Κι όμως "

"Επίσης ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω οτι αυτή η ηλίθια έκανε κάτι τέτοιο! "Ειπα λιγο πιο δυνατά απ' οτι υπολόγιζα.

"Και εγω, αλλα δεν εκπλήσσομαι"

"Δεν μπορω να περιμένω να βγω αύριο εξω απο το νοσοκομείο"Λέω αλλάζοντας την κουβέντα. Δεν θέλω να συζητησω άλλο για την άλλη.

"Θα είναι τέλεια! Και... Εχω... εμ... Μια έκπληξη για εσένα;"Λεει ο Αlex κάπως άβολα και ενα χαμόγελο ανυπομονησίας και χαράς εμφανίζεται στο πρόσωπό μου.

"Τι είναι;"Ρωταω μην μπορώντας να περιμένω.

"Δεν θα ηταν έκπληξη αμα σου έλεγα! "

"Παρακλωωω;"Ρωταω αυτή τη φορα κάνοντας την θλιμμένη

"Τα γλυκά ματάκια δεν πιάνουν Μυρτώ. Θα πρεπει να προσπαθήσεις περισσότερο"

"Παω να καπνισω. Θα σε δω αύριο"

"Καληνύχτα Alex"

"Καληνύχτα"

~το πρωί~

"Καλημέρα πριγκίπισσα"Ακούω μια πολύ οικία φωνη και τα ματια μου ανοίγουν χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Γεια, τι νέα;"

"Σου αγόρασα ενα φόρεμα, γιατί ήθελα να φορεσουμε ταιριαστά ρούχα. Ετοιμάσου και μετα μπορούμε να πάμε."

Ασκσβσιψμξ... Το ακουσατε και εσείς έτσι;Και αυτο το φόρεμα είναι πολύ όμορφο, η αλήθεια να λέγεται!

Το φόρεσα και κατέβηκα κάτω απού με περίμενε και ο Alex.

"Είσαι πολύ όμορφη"Μου λέει και δεν μπόρεσα να κρυψω ενα ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλά μου.

"Πάμε;"

"Μετα απο εσάς;"Λέω και χαχανιζω. Απο ποτε μας έγινε και τζέντλεμαν;

Στο αυτοκίνητο κανεις μας δεν μιλούσε. Ο Alex οδηγούσε και τα μάτια του τα είχε στον δρόμο. Εκτός βέβαια απο καποιες κλεφτες ματιές που μου έριχνε απο τον καθρέπτη. Εγω παλι καθόμουν δίπλα του και σκεφτόμουν τι μπορεί να εχει ετοιμάσει, όσπου αποφασιζω να σπασω την σιγή.

"Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτο ξέρεις"

"Είσαι η καλύτερη φιλη που είχα ποτε Μυρτώ. Με κάνεις χαρούμενο. Και ναι, χρειάζεται να κάνω οτιδήποτε για να σε κάνω και εσένα χαρούμενη"