Onu ilk görüşümde kalbim yerinden çıkcaktı sanki.Hani böyle derler ya midemde kelebekler uçusuyo.Heh işte o.Aynı okulda karşılıklı sınıflardık onu ilk gördüğümde.Karşılıklı bakışıyoduk devamlı.O beni sınıfın kapısının önüne geçip seyrederdi bende onu.Hani kızlar söyler ya en yakın arkadaşına bi çocuktan hoşlandığını.Ben söyliyemiyodum işte çünkü dostlarımın hepsi iki yüzlü hemen ters bi anımı bekleyen palavracılardı.Böyle böyle baya sürdü.Artık aşık oluyodum ona uzaktan uzaktan seviyodum onu hatta bi ara twitterda karşılıklı tweetleşiyoduk.Ahahha yok böyle bişey resmen sanal alem mağduruyduk.Ben utancımdan açılamıyodum o da gerizekalı gururu yüzünden.Ben acı çekiyodum çok hemde.Zaman geçti bu bir kahpelik yaptı başka birisiyle çıktı.Nasıl desem onları öyle görünce binlerce kez ölüyodum.Ayrıldılar falan yine aynı kahpelik bana bakmaya başladı.Ben böyle düşünüyodum.Meğersem o da beni seviyomuş ama açılamadığı için onun bende gönlü yok diye kapatmış konuyu.Sevgilisiyle benim sevdiğim vard iye ayrılmış.Kıza da yazık ama neyse.Sonucu mu noldu.Bu böyle sürdü uzaktan uzağa hiç açılmadan onun gözlerine bakamadan kokusunu tadamadan.Lise mezuniyetinde yanıma geldi ve bana açıldı.O an dünyalar benim olmuştu sanki.Sıkıca sarıldım o hiç bilmediğim kokusuna.
