"Good Morning မာမီ..."
ထမင္းစားပဲြရဲ႕ထိပ္မွာထိုင္ေနေသာ...မာမီ့ရဲ႕ပါးေလးအား
ေမႊးၾကဴလိုက္ရင္း...စားပြဲခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ေဆးခန္းက အဆင္ေျပလားသားငယ္..."
ဖြင့္ထားတာသိပ္မၾကာေသးတာေၾကာင့္...
မာမီကေပးလာေတာ့....အျပံဳးႏုေလးျဖင့္အဆင္ေျပေၾကာင္းျပန္ေျဖရသည္။
ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ကို....အစစအရာရာစနစ္တက်လမ္းၫႊန္ေပးတတ္တဲ့....ေမြးစားေမေမ.....လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြထဲမွာေတာ့..ေမြးစားေဖေဖကေတာ့ဆံုးပါးသြားခဲ့ၿပီ။
အသက္ႀကီးတဲ့အထိကေလးမရႏိုင္ေသာ....သူေဌး
လင္မယားႀကီးအတြက္သူဟာ...ဆည္းလည္းေလးျဖစ္ေပးခဲ့ပါသည္။
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးရျခင္းအေပၚေသြးသားရင္းထက္ပင္ပိုခဲ့ေသာ မာမီတို႔ေၾကာင့္ထိုေက်းဇူးေတြဆပ္လို႔ပင္ကုန္မည္မထင္။
ထို႔အျပင္ ေဂဟာကေခၚလာၿပီးၿပီးခ်င္း....စကားမေျပာဘာမေျပာျဖင့္.....တိတ္ဆိတ္ကာၿငိမ္ကုပ္ေနတတ္တဲ့သူ့အား....ဒီလူ႔ေလာကထဲ၌က်င္လည္ႏိုင္ေအာင္လက္တဲြေခၚေပးခဲ့တာေတြ....ေက်းဇူးေတြႀကီးမားလြန္းပါသည္ေလ။
"ေျသာ္...စားေလးသားငယ္...ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"
ပါးေလးမို႔တက္သည္အထိခ်စ္စရာအျပံဳးေလးျပံဳးျပရင္း.....
"က်ြန္ေတာ့္မာမီဘယ္ေလာက္ထိလွၿပီး..က်က္သေရ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းေတြးေနတာပါဗ်ာ...."
မာမီက....ႏွစ္သက္သြားသလိုရယ္ေမာရင္း...
"အမေလးဒီကေလးစကားႂကြယ္တာကေတာ့..."
ငယ္ငယ္တည္းက စကားတတ္လြန္းတဲ့မိမိေၾကာင့္....သားအရင္းေလးလိုပင္အခ်စ္တိုးလာေၾကာင္း...မာမီခဏခဏေျပာျပဖူးပါသည္။
"သားငယ္..ဒီေန႔အိမ္ျပန္ေနာက္က်မွာလား..."
မာမီအိမ္ျပန္ေနာက္က်မွာလား...ေမးလာခဲ့ေတာ့မွ....
မေန႔က....ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႔ဆံုပဲြ႐ွိေၾကာင္း...
သူငယ္ခ်င္း ေတြလာဖိတ္ထားသည္ကို....သတိရမိသည္။
"မာမီေျပာမွသြားသတိရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္....ဒီေန႔စားပဲြတခု႐ွိတယ္ရယ္။"
YOU ARE READING
White Bracelets
Fanfictionအခ်စ္ဆိုတာ...ႏွလံုးသားနဲ႔ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ ကမၻာေပၚမွာ အႏူးညံ့ဆံုးျပယုဂ္တခုပါ။ အ့အခ်စ္ကိုပိုေလးနက္စြာနဲ႔.... ခ်စ္တတ္ဖို႔ဘဲလိုတယ္။ relisia6800 with BynBkki_Paing ❤
