Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benden en çok bunu yazmamı istediniz ben de yazdım, liliş hava yolları keyifli uçuşlar ve iyi okumalar diler sayınyolcularımız, beğeni ve bol bol yorumlarınızı eksik etmeyin zira 5819 kelimelik one shot yazmışım, bence siz de beni mutlu edin hep birlikte karşılıklı mutluş olalım, öpüldünüz :*
Ben hikayeyi yazarkenCharlie Puth- Dangerously dinledim, aklınızda bulunsun ;)
Kyungsoo derme çatma evinde elindeki kulbu kırılmış kupasından zift koyuluğundaki kahvesini içerken bacaklarını Chanyeol'ün kucağına doğru uzatmıştı, etraf yaklaşık kırk beş dakika önce yaptıkları savaştan mütevellit dağılmış, daha sonra hiçbir şey olmamış gibi birlikte gidip kahvelerini yaparak şimdiki pozisyonlarını almışlardı. Kyungsoo elindeki kahveden küçük bir yudum aldı ve acı kahvenin boğazını yakmasına izin verdi, ardından kayıtsız çıkmasına özen gösterdiği sesiyle sordu.
"Ahh, öyle mi? Hiç haberim yoktu..."
Chanyeol arkadaşının kucağına uzattığı bacaklarına bir tane şaplak geçirdi ve ötekinin kıkır kıkır gülmesine sebep oldu.
Kyungsoo, son yudumunu da kafasına diktikten sonra boş bardağı koltuk kenarına koyması için Chanyeol'e verdi.
"Dostum biliyorsun, son yarıştan sonra motorum fazlaca hasar gördü. Mark iki aydır uygun parça arıyor, cumartesiye yetişmesi imkansız."
"Ah, hadi ama Kyung, sana kendi motorumu verebilirim, kesinlikle o yarışa katılman gerek."
Şimdi Chanyeol, Kyungsoo'nun önüne çömelmiş ve ellerini dizlerine koyarak güven vermeye ve gaza getirmeye çalışıyordu. Kyungsoo arkasına yaslandı ve kollarını bağlayarak kaldırdığı sol kaşına uygun bir ses tonuyla konuştu.
"Neden o yarışa katılmamı istediğini biliyorum Chanyeol, üzgünüm dostum ben bu işte yokum."
Kyungsoo oturduğu yerden kalkmaya çalışırken arkadaşı engelledi.
"Hemen kestirip atma adamım. Böylesi bir fırsat bir daha ayağına gelir mi sanıyorsun?"
