Until he was gone

Chapter ONE

I wake up just what i always did. Well I'd start my freaking day today. Lumabas ako sa CR matapos lumigo then i prepare my clothes to wear. Simple lang ako manamit. I'd wear plain green sleeveless and put it a black leather jacket tapos i wear a black pants and green converse. I pick and wear my ID. Kase no ID no entry eh. I fixed my bag. I'm brushing my hair right now. Tapos bilang may kumatok . ..

         "Knock!knock"
And who the hell naman ito!
   "Sino to?"uhhrrrg ..
"No other than but your mother"
Naks si mommy lang pala. I opened the door.
"There's something you need mom?"tanong ko.
"Well be just ready, pupunta tayo ngayon sa Batanes!"
At ano namang gagawin namin dun!!
"Anong meron?"baka balak nya sigurong gumala.
"Well.... Di ka ba sinabihan ng ate Zhy mo?
   Anong ibig sabihin ni mommy tungkol kay ate. Yeah! I have a sister at nasa Russia sya ngayon nag aaral coz she wants to be a psychologist kaya dun nya gustong mag aral kase bihira naman ang course nayan dito.

"What do you mean?" Baka siguro uuwi sya. I admit it: i really miss her badly. Its been 3yrs na hindi kami nag kita.

"She's going home!" Totoo ba tong narinig ko?
"Aren't  you excited?" Dagdag pa nya.

At sino namang hindi maeexcited dyan kase magkikita na kayo ng 3yrs unseen sister mo.
"Uhhh ...uhmmm.. N-no . I'm e-excited mom" pautal utal kong pananalita.
"Ok mom! Mauna nalang kayo ni yaya susunod nalang ako"tugon ko kay mommy.
  Ayaw ko kasing may kasabay ako sa byahe eh.

Nag ayos na ako at kumain muna ng breakfast. Nauna ng umalis si mommy kasama nya si yaya. So i better need to prepare kase uuwi na si ate.

Well I forgot to introduce my self. Hi! I'm Zhieyrah  Shytyn Helenford. A loner girl who don't even trust someone. I'm 17yrs old. And as what i say earlier i have a sister named Zhyrien Skylar Helenford in short Zhy lang ang tawag ko sa kanya. Well maybe she is now a psychologist. Di ko man lang kase alam na naka graduate na pala sya sa course nya.

Now I'm preparing my self. Nagmamaneho ako ngayon. Iniisip ko ang mga bagay bagay na nangyayari ngayon sa school kase wala ako. Baka nga kung ano ano na ang pinag-uusapan nila sa akin (uyy! Wag kang assuming). Palagi nila akong sabihang baliw kase wala akong kasama. So what! Anong paki nila dun! Yung totoo nga nya'n gusto ko ring makipag kaibigan sa kanila. I'm trying to give my trust but there's a thing make me annoyed. Ayaw nya na hayaan kong magtiwala sa kanila because of anonymous reason happened at my past. Now!! I'm happy to be a loner. No one annoys you,no one person will tell your secret to other coz i don't trust anyone right? No one will hurt your feeling, there's no person you need to fight for but the hatest thing in being a loner is no one person will make you happy.

Habang nagmamaneho ako may nakita ako sa daan. Unknown girl. Yeah! She's pretty pero bat sya umiiyak. Then i saw something, may lalaking naka black shirt and gray pants na humahabol sa babae. Wait! Are they in relationship. Hinawakan kase ng lalaki ang kamay ng girl pero pilit nya itong tinaboy (ouch sakit sa feeling). Pero how sweet ang boy! Niyakap nya si girl. Well to be honest i don't want that drama. I hate seeing couples in the street lalo na kung mahaharot.

Malapit na siguro ako sa batanes. Ngunit biglang nag ring yung phone ko. I received one message and i think its mom.

Zhie asan kana? Kanina pa kami nag hihintay ni Ate Zhy mo dito. Sabik na sabik na syang makita ka.
                                 -mommy
Well i miss her too. Sya nalang ang nag iisang tao sa buhay ko na maituturing kong diary. Kase sa bawat pangyayari sa buhay ko ay kinekwento ko sa kanya. Well but my life remain silent nung pumunta sya sa Russia. Nabigla nga lang si mommy na palagi ako wala sa sarili ko. Minsan lang ako kumikibo pero alam ko naman ang nangyayari sa paligid ko. Di naman siguro ako tanga para di yun malaman diba?