Until he was gone

Chapter TWO

A/N: guysss plss follow nyu naman ako. And please support my story. Ty..

Ngayon umuwi na kami. Nauna sila at ako naman ngayon nag iisa. Sanay na naman ako eh.
Palagi nalang.

Nandito na ako ngayon sa bahay. Parang ayaw ko munang kumibo ngayon.
Umakyat ako sa itaas at pumunta sa kwarto ko. I want some rest right now. Kaya humiga ako. Gusto ko sanang yakapin si ate nung nakita ko sya kanina. I really miss her so much more than what she think. But di ko yun ginawa kase i hate being dramatic, ayaw kong pagsabihan ako ng tao ng echos echos. Grabe naman siguro ako ka sensitive. But don't mind it, that's the way i live my life.

Well... Its 4:25 na. I pick my phone and listen to the music. Boring yung life ko pag walang music. Its just my only friend.
.
.
.
.
.
.
Nagising ako. Di ko namalayan na naka tulog pala ako.  Its 3:36 am. Sabado naman ngayon kaya wala akong dapat pag abalahan.

At dahil hindi na ako makatulog ulit lumabas ako sa kwarto. Bumaba ako at pumunta ng kusina. Binuksan ko yung ilaw ang dilim eh.

Wait! Tama ngaba tong nakikita ko. Nakatulog si ate sa mesa habang nakabukas ang laptop nya. Siguro ay nag puyat sya. Di man lang ba sya napagod sa byahe nya kahapon? Eh ako nga ehh. Ilang oras lang yung binyahe ko pagod na ako. Ano pa kaya sya kase galing pa ng Russia.

Gisingin ko kaya sya at ilipat sa kwarto nya?

Siguro nga para makatulog sya ng mahimbing
"Ate!" Pang gising ko sa kanya habang niyuyugyog ang balikat nya.

"Ate gising ka muna" sobrang pagod ata sya.
"Uhmmm!" Rinig kong boses ni ate na parang nainis.

"Ate dun ka muna sa kwarto mo para makatulog ka ng mabuti".

Minulat nya ang kanyang mata at tumayo sa kinaroroonan nya.
"Halika!" Sabi nya na dahilan kung ba't ako nalilito.

"Saan pupunta?" Tanong ko naman. Parang kinakabahan ata ako neto ah.

"Sumunod ka saken papuntang kwarto". Actually na weweirdohan na ako sa kanya. Siguro kung lalaki sya ay iba iba na siguro iniisip ko ngayon.

"Anong gagawin ko dun?" Walang emosyon kong tanong.

"May itatanong lang ako!"
Ahhh ganoon.
Sumunod na ako sa kanya papunta sa kanyang kwarto. Pumasok ako at isinara nya yung pinto.

"Upo ka"

Umupo naman ako sa kama nya. Halata sa mukha nya na sobrang stress sya.

"Oh? Ano yung itatanong mo?"
Walang reaksyon ang pagsasalita ko. Palaging bad mood yung mukha ko.

"Uhmmm.. Kwento mo nga sakin kung anong nangyari sayo?"

"Huh?nangyari saan?" Di ko talaga sya maintindihan.

"Yung nangyari sayo kung saan na nang doon ako sa Russia"
Ahh siguro yung pagiging loner ko.
"Ah basta. Wag mo nang ibalik ang nakaraan!"
Yun nalang yung gusto kong sabihin. Ayaw ko naman talagang pag-usapan yun eh.
"Sabihin mo na kase!" Gusto nya atang alamin to eh. Basta ayaw ko talaga.
"Paano kung ayaw ko" yun nalang ang masasabi ko. Actually ayaw kung pag usapan pa yun eh!
"At bakit naman?"

"Kase nasasaktan ako kung i kwento ko pa yung gusto ko nang kalimutan!"

Ayaw ko na talaga. Lalabas na yung galit ko pero pilit ko paring tinatago. Nakaka bwisit... Nawawala respeto ko eh.

"So.. Kailan mo pa natutong sumagot?" Sarkastikong pananalita ni ate
"Sorry.... Wag mo kase akong pilitin kung ayaw ko"

"Talagang nagbago kana"

Di mo naman ako masisisi kung ganito na ako. Di mo naman maiintidihan. Its better to hide the truth coz truth hurts. Lumabas nalang ako at kumain. Nawawalan na naman ako ng gana neto.
Umupo ako sa sala at nag hihintay ng luto ni yaya.
Kringgg... Kring...
Kinuha ko agad ang cp ko. Sino naman ang tumatawag? Unknown no. pa.

Hello?
Bat di sumasagot. Ano toh? Trip trip lang.

Hello?buhay ba to?
Di parin sumasagot. I end the call. Paano kase nambwibwisit kay aga aga.

Natapos nang ilapag ni yaya sa mesa ang pagkain. Tinapos ko na yung almusal ko at pumunta sa kwarto. Binuksan ko yung air con dahin sa sobrang init pati narin ang computer ko. Magreresearch ako ngayon ng project ko.
Tuttut...tuttut...

Binuksan ko yung phone ko at binasa ang text mess.

It looks like you're trying to access sites not included in ur current data package OR haven't registered to one yet. To keep surfing, text ALLOUT...

P*ta... Napamura ko dun ah. Mabuti pa tong SMART palaging nag titext (concern siguro). Haha... I don't expect text from others. They don't need me and i don't need them too. Loner nga diba.

I'm living in a doom life and it will forever sucks. Kinda bullshit right. I'm trying to make it better to back my trust again to someone but even though how many times I'm trying it wont back to normal.

Hindi alam ni Ate ang pinagdadaanan ko. Yung iba kase naka semento at meron ring lupa kung saan maputik. Kaya di nya talaga alam kung anong pinagdadaanan ko.

Pero yung totoo gusto ko lang naman maging back to normal kung saan normal mode ako yung tila ngingiti, tatawa, iiyak pero di palagi, yung sadyang sakto lang. Pero sa tingin ko malabo talagang mamgyari yun. Its hard to bring the past on.