Useless

Chapter 2

Habang papunta kami sa bahay nakinig muna ako ng kanta. I-plinug ko ang earphones ko sa aking tenga.

Sometimes I lay
Under the moon
And thank God I'm breathing
Then I pray
Don't take me soon
'Cause I am here for a reason

What is my real reason to live? To suffer? To put all there expectations higher and higher?

Sometimes in my tears I drown
But I never let it get me down
So when negativity surrounds
I know some day it'll all turn around because...

Please save me because Im alreadg drowning.

All my life I've been waiting for
I've been praying for
For the people to say
That we don't wanna fight no more
There will be no more wars
And our children will play
One day

Please save me in this world full of toxic people. Save me on myself.

All my life I've been waiting for
I've been praying for
For the people to say
That we don't wanna fight no more
There will be no more wars
And our children will play
One day

Saktong pagtapos ng kanta ay nakarating na kami sa bahay. Nadatnan ko ang kotse ni Papa.

"Pa, Ma? Andito na po ako!!" Tawag ko sa kanila.

Bumaba si Mama sa hagdan at kasunod si Papa.

"Oh, andiyan ka na pala anak. Tara na kumain na tayo." Pag-aaya sa akin ni Mama.

Sa hapag-kainan nakahanda na ang mga pagkain merong adobo, sinigang na shrimp at meron ding dessert na leche flan. PAK!

Si Daddy ang namamahala sa kompanya namin na ang pangalan ay Salvador Trading Company. Si Mama naman ang anak ng sikat na designer dito sa Pilipinas at isang sikat na engineer dito rin sa Pilipinas. Pinakilala ni Lolo si Papa kay Mama pero sa panahon na yun mayroon pang nobyo si Mama pero dahil walang forever (a/n bitter ako) naghiwalay silang dalaw. Lugmong lugmo si Mama noon pero andiyan si Papa hindi nagtagal nagustuhan ni Mama si Papa. Niligawan ni Papa si Mama kinalaunan ay sinagot ni Mama si Papa at makalips ang 3 taong pagiging magnobyo at nobya nagpakasal sila.

"Ma akyat lang po ako, magbibihis lang" sabi ko kay mama at nagpaalam papunta sa kwarto ko.

Pagkatapos kong maligo at nagbihis ay bumaba na ako sa hagdan at excited na bumba. Pagkarating ko sa baba sinermonan nanaman ako ni Mama.

"Diba sabi ko sayo 'wag kang masyadong excited tapos dadaan ka pa diyan sa hagdan kapag nahulog ka diyan sa hagdan baka mabagok yang ulo mo bak---!!" Tuloy-tuloy na sermon ni Mama sakin buti na lang niligtas ako ni Papa.

"Hon, nago-overthink ka nanaman. Sige ka mamaya ikaw mahighblood ka ikaw itakbo namin sa ospital." Pabirong sambit ni Mama.

"Siya,siya umupo na kayo at kakain na tayo. Tatawagin ko lang si Nanay Loy." Sabi ni Mama at umalis para tawagin si Nanay.

"Kamusta ka pala sa school mo anak?" Panimulang tanong ni Papa sa akin.

"Okay naman ho, pa. Magkakaklase pa rin kami nila Quira, Mavy, Maxy, Nate, at Rielle hihihihi" sabi ko kay Papa.

"Good, buti naman ganun pa rin ang pagka-kaibigan niyo pero hinding- hindi ko makakalimutan iyong mga kalokohan niyo. Naalala ko noong mga bata pa kayo naghahanap kayo ng canvass para sa painting niyo pero dahil wala kayong nahanap yung pininturahan niyo iyong mga white na wall malapit diyan sa bahay, nagsumbong sakin si Manong Guard pero nabigla ako sa nakita ko. I saw art on your eyes. I saw smiling fron eye to eye because of your friends and that day I said to myself that you'd have a normal life and look my daughter is now a Grade 12 student. I am very proud of you anak. Hinding-hindi ako magsasawa na sabihin sayo iyan." Mangiyak-ngiyak na sambit ni Papa.

"Thanks Pa, for loving me completely even if Im a burden to you because of my disease." Pabalik ko kay Papa.

"Ofcourse not anak. Hindi ka pabigat sa amin at hinding-hindi ka magiging pabigat sa amin. Di your friends know about yout condition?" Tanong sa akin ni Papa.

"No, i won't tell them Pa. They are one of my precious memories here and I don't want to lose them Pa."

"Anak, alam kong mahal na mahal mo sila pero alam mong kailangan nilang malaman right?" Papa questioned me.

"Ofcourse Pa, I'll tell them but notad today" I answered to him.

"That's my girl" sabi ni Papa at tinapik ang aking balikat.

Saktong pagtapos ng pag-uusap namin ay dumating na si Mama kasama si Nanay Loy.

"Tara na po, kain na" tawag ko sa kanila at umupo na sa hapag.

Habang kumakain nagku-kwento si Mama tumatawa labg ako kapag may nakakatawang siyang sinasabi pero kapag wala,nananaimik na lang ako.

Pagkatapos naming kumain ay dumiretso na ako sa aking kwarto. Kinuha ko ang mga gamot ko sa aking medicine box at ininom ang mga ito. Pagkatapos kong mag-take ng meds kinuha ko yung bag ko at gumawa ng mga assignments.

Habang gumagawa ako biglang may tumawag sa phone ko.

Nifyaaaaa calling~~

I grabbed my phone at sinagot ang tawag.

"Hello? Bat ka napatawag? Tsaka bat ang ingay diyan?" Tanong ko sa kanya.

"Wala nag-club kami hahahahaha. But you won't believe on what I saw. I think he's back. Sagot niya.

"Sino?