İtalyan Faciası

Ocak

Adım Levent Gri. Annem henüz ben bir saniyelikken hastalığa yakalanmış. Babam agresif fakat iyi biri. Yalnız, annem iyileştiğinden beri gergin. Ben ise okulumdaki bir yüzkarasıyım. Öğretmenim benden nefret eder fakat pek belli etmez. Özellikle benim facia olduğum ders matematik. Her matematik sınavında çuvallıyorum yani matematikteki en yüksek notum 26. En azı ise 1. Bu iş, öğretmenimi çok üzer. Ama elimden hiç bir şey gelmiyor. Yapacağım tek şey, telafi!
Annem bu tür şeylerle çok ilgilenir. Benim için çok üzülür. Beni her ne kadar çok çalıştırsa da bu çabaları sonuç göstermiyor. Zaman zaman benden bıktığını düşünüyorum...
Bu akşam matematik, dil bilgisi ve Türkçe ödevim vardı. Hepsini yaptım ama matematiğe gelince lastik patladı. Annemi çağırdım. Annem sorulara uzun uzun baktı. Sonra da,
"Ah Leventciğim! Artık bunu senin yapman gerek. Beni anlıyor musun? Artık koca adam oldun ve basit matematik soruları sana çocuk oyuncağı gibi gelmeli. Bunun gibi basit şeyleri annelerine yapanlara ne oluyor biliyor musun? Yaşam zorluğu! Evet Leventciğim! Matematiği öğrenmen gerek. Yoksa ilerideki yaşamında çok zorluk çekersin çok! Neden mi? Matematik hayatın her yerinde var. Leventciğim, bunu senden bekliyorum. Artık beni kullanma, sen yap!" Kafamı sorulara yöneltim fakat hiç bir şey anlayamadım. Bunlar bana çok zor. Ama annemi üzmemek lazım. Kendim yapacağım. Herkesi hayran bırakacağım! Bunu kimsenin yardımı olmadan yapacağım!