What is love? [DUTCH TWICE FANFIC]

t w e e (2)

De volgende ochtend om 7 uur 's ochtend klonk mijn alarm door mijn kamer. De activiteit zou pas starten om 9 uur, maar ik wou alle tijd nemen om mezelf klaar te maken voor vandaag. Dit word een belangrijke dag, de eerste indruk zou worden gemaakt en de eerste persoon zou worden weggestuurd. Ik wou zeker weten dat ik niet die eerste persoon zou zijn. Ik liep naar mijn badkamer en keek in de spiegel. Het felle licht van de badkamer en het feit dat ik nog maar net wakker was maakte het moeilijk om goed te kijken. Ik zag er totaal niet ready uit. Daar moest iets aan gedaan worden. Ik verliet de badkamer om een outfit uit te zoeken uit mijn reusachtige kast. De kleren waren uitgezocht door Twice zelf dus als ik iets daarvan droeg moest ik wel een goede indruk maken! Ik zocht een goed half uur naar een goede outfit en uiteindelijk had ik de PERFECTE combinatie gevonden. Ik droeg een roze schoolrokje met daarboven een gele croptop, beiden pastel. Ik draaide een rondje voor de spiegel en glimlachte naar mijn spiegelbeeld. "Looking good!!" Geschokt draaide ik om, ik verwachte dat het Momo was door ons gesprek van gisteren maar voor me stond iemand anders, Dahyun! Ik bloosde lichtjes. "Dankjewel.." toen pas besefte ik me het, Dahyun is in mijn kamer. Niet dat ik dat erg vond, begrijp me niet verkeerd, ik vond het juist hellemaal niet erg! maar ze had hier niks te zoeken, toch?? Als het Momo was geweest zou het me niet zo veel verbazen ,maar Dahyun? We hadden niet eens gepraat! "Wacht" zei ik toen. "Hoe kom je eigenlijk in mijn kamer?" Dahyun bleef even stil voordat ze antwoordde. "Laten we zeggen dat ik wat 'voordelen' heb omdat ik een van de Twice leden ben" ze knipoogde naar mij voordat ze in lachen uitbarstte. Ik wreef verlegen over mijn linkerarm, niet wetend wat ik daarop moest zeggen. "Just kidding, ik moet vandaag jullie wakker maken, voor het geval iemand zich verslaapt." Dat klonk al iets logischer, alhoewel ik niet zeker wist alsof dat eerste ook echt een grap was. Ik bedoel maar. Ze was hier in mijn kamer en ik weet zeker dat ik de deur op slot heb gedaan. "Ah" zei ik alleen. Alweer een eerste indruk verpest. "Anyway!" Ging Dahyun verder "het ziet er naar uit dat jij al meer dan klaar bent om te gaan dus ik ga verder de rest wakker maken." Ik knikte en glimlachte naar mijn idool. "Veel succes." Ze knikte terug als antwoord en keerde toen om en verliet de kamer. Nou, dat gaat lekker. Misschien dat je de volgende keer tenminste goedemorgen kan zeggen? Je gaat misschien wel alle dagen met hen spenderen binnenkort, je moet meer je best doen. Ik zuchtte zachtjes en keek naar mezelf in de spiegel. Als ik dit wil winnen moet ik me voelen als een winnaar. Twice is mijn passie en ik ga ervoor vechten. Van de spiegel liep ik naar de tafel met make-up. Wat zou er passen met de outfit die ik droeg? Voordat ik meedeed hieraan kon het me eigenlijk niet zoveel schelen hoe ik eruit zag. Nu is het een van mijn top priorities. Roze lipstick? Misschien gloss? Sowieso mascara, je kpop look is niet compleet zonder mascara. Misschien nam ik het ook allemaal te serieus, de waarde van looks. Maar ik kon geen risico's nemen. Gloss is beter, dat ziet er natuurlijker uit. Dat is heel belangrijk in de kpop wereld. Dus, uiteindelijk besloot ik om roze lipgloss te dragen in een iets donkerdere kleur dan mijn rokje gepaard met een licht bruine mascara. Het zag er redelijk mild uit. Ik knikte. Dit is mijn look voor vandaag.
Toen ik beneden kwam zag ik dat ik tot mijn verbazing niet de eerste was die klaar was. 4 andere meisjes waren verspreid over de hal. 3 zaten bij de hoek met de tv, luid te kletsen en de ander stond de schilderijen te bewonderen. Ik liep naar het meisje van de schilderijen, ik was niet zo'n prater dus dit leek me een goede keuze. "Salvador dali." Zei ze, alsof het normaal was om alle schilders van de schilderijen hier te kennen. "Metamorphosis of Narcissus" ging ze verder. Ik beet mijn lip, ze had er blijkbaar veel verstand van. "Schilder jij?" Vroeg ik uiteindelijk, nadat ik en dit meisje een goede 5 minuten stil naar dit schilderij keken. Het was meer om de stilte te verbreken dan echte interesse. Vroeg of laat zou ik namelijk ook afstand van haar moeten nemen. Vrienden maken was tijdverspilling.
"Niet meer. Vroeger deed ik aan schilderen. Maar ik heb het opgeven"
"Waarom?"
"Ik had geen tijd meer, door school enzo. En daarnaast was ik ook echt niet zo goed-" er klonk teleurstelling in haar stem en ik wist niet hoe ik daar mee om moest gaan.
"En nu al hellemaal niet, Twice is mijn passie. Ik kan alles opgeven, gewoon om in Twice te komen" ik knikte begrijpelijk, dat klonkt logisch. Iedereen hier wou het net zo graag als de anderen en ze hadden ook al zo veel doorstaan, het zou zonde zijn als je er nu word uitgekickt.
Een half uur later klonk het geluid van de bel weer zoals het gisteren deed toen we moesten slapen, het was tijd om te horen waar we vandaag heen zouden gaan! Ik kneep mezelf in mijn arm, om te kijken of dit allemaal wel echt was maar werd niet wakker. Dit was echt zei ik tegen mezelf. Je bent zo dichtbij de overwinning! Ik en de inmiddels 19 andere meisjes liepen naar het podium waar Twice de activiteit zou laten weten. Het duurde een paar seconden maar toen was het echt zo, iedereen Twice stond voor me. Momo's ogen vielen op mij. Ik voelde mijn hart harder kloppen. Het is dat ik eerder tegen haar had gepraat of ik zou daar zijn flauwgevallen. Van iedereen hier, keek zij naar mij. Alsof ze nu al wist dat ik dit zou winnen. As if. Het zachte geluid van Jeongyeon brak me uit mijn gedachten. "Good morning." Zei ze in haar beste Engels, een paar mensen zeiden good morning terug. Dahyun was de volgende die praatte "Nu komt het moment waar jullie allemaal op hebben gewacht! De eerste activiteit!" Iedereen werd stil. "Maak je klaar voor zand en zon en zee, we gaan naar het strand!"