Please don't forget to vote and comment.
Nice to see you again fellas.
Beginning
The woman who need a love, she wanted to forget her dark past but she cannot escape of it, her past are hunting her, mga bagay na ayaw na niyang balikan, she don't like to feel emotion because it will ruined her life again yan din ang palagi niyang sinabi sa sarili, kinu-kombinsi ang sariling kalimutan ang nakaraan.The woman sat at the hammock she's thinking deep mahilig siya sa mga magandang lugar because it made her mind at peace, sometimes we just need to hang in a beautiful places to empty our mind ang remind what purpose we choose in our path, she's in her own beach staring at the blue sea, gusto niya palaging nag iisa, kapag may akmang lalamit sakanya she will gave them with no expression and serious face, kaya hindi nalang sila tutuloy, walang pamilya, walang kaibigan, she's rich but her life is a mess you can tell she's heartless, cold woman, and quite, but she's beautiful, tall, pointed nose, mahabang pilik mata at makapal na buhok, mahaba hanggang beywang ang mga buhok at maputi ang katawan. Seryoso siyang tumitingin sa magandang sunset, she's living in darkness. She have a desire but it's was hide in the darkness just sleeping and waiting for someone to save.
The quill long gone. Still the ink on the pages of lies, hankers never paused. Heartsick of truth when underlined. Hindi masaya, ang buhay niya palaging may hinahanap pero ayaw na niya, it's like parachute for her because it's doesn't work unless your mind is open for the truth and reality. Masasabi niyang ayaw na niya sa buhay niya pero wala siyang magagawa dahil may reason siya sabi pa nga ng Wowo niya 'It's not what you look at that matters, It's what you see' kaya ayaw niyang magtiwala sa kahit na sino.
She stood when the sun already down, she walk inside her mansion it's was designed of german way may mga bulaklak sa pader at open area, it so beautiful the outside much more in the inside of the rest house. May tumigil na dalawang katulong sa pagpasok niya "Senyorita handa na ang inyong pagkain" tumango lang siya at tumungo sa hapag kainan, kumain siya ng mag-isa ayaw niyang may kasama.
"Senorita may kailan pa po ba kayo?" magalang na sambit ng isang katulong
"Nah, you can now go" tipid nitong sagot sa malamig na tono natatakot na tumango ang katulong at nagmamadaling umalis sa dining area, she don't treat people badly, she treat them accordingly or attitude na niya ang pagiging cold.
She stand ng matapos siyang kumain at lumabas nanaman sa rest house na tinatawag na mansion, naglakad siya sa dalampasigan at nag-iisip sa mga bagay-bagay na hindi bago iyong sirang-sira na. Gusto niya palaging naglalakad sa dalampasigan dahil she wanted to feel the cold breeze touching her skin huminto siya at tumingin sa asul na dagat na nagnining-ning na parang bituin kapag gumagabi "All I wanted is to be live in normal life but my life is nothing but pain and lies, so bloody life" She whispered in the air and clenched fist.
Naalala nanaman niya ang mga nakaraan na ayaw niyang maalala but she cannot avoid it because kusa itong bumabalik. She's the darkness that can't shine like star. You'll never find a strong person with an easy past. She close her eyes and murmured.
"I'm always carrying this pain, the pain that will always be a forever scars in my heart, I'm already tired of this world, Can I just disappear Wowo, I want to rest however I promise to you" pagsumamo nito sa sarili.
"Senyorita kailangan na niyo pong pumasok sa mansion maaga pa po ang flight niyo bukas" lumingon siya sa nagsalita sa likod niya she glare at the maid but give a sign of ok and walk out to get inside of the rest house.
The woman who need a love, she wanted to forget her dark past but she cannot escape of it, her past are hunting her, mga bagay na ayaw na niyang balikan, she don't like to feel emotion because it will ruined her life again yan din ang palagi niyang sinabi sa sarili, kinu-kombinsi ang sariling kalimutan ang nakaraan.
The woman sat at the hammock she's thinking deep mahilig siya sa mga magandang lugar because it made her mind at peace, sometimes we just need to hang in a beautiful place, She's in her own beach staring at the blue sea, gusto niya palaging nag iisa, kapag may akmang lalamit sakanya she will gave them with no expression and serious face, kaya hindi nalang sila tutuloy, walang pamilya, walang kaibigan, she's rich but her life is a mess you can tell she's heartless, cold woman, and quite, but she's beautiful, tall, pointed nose, mahabang pilik mata at makapal na buhok mahaba hanggang beywang at maputi. Seryoso siyang tumitingin sa magandang sunset, she's living in darkness. She have a desire but it's was hide in the darkness her old self just sleeping and waiting for someone to save.
The quill long gone. Still the ink on the pages of lies, hankers never paused. Heartsick of truth when underlined. Hindi masaya, ang buhay niya palaging may hinahanap pero ayaw na niya, it's like parachute for her because it's doesn't work unless your mind is open for the truth and reality. Masasabi niyang ayaw na niya sa buhay niya pero wala siyang magagawa dahil may reason siya sabi pa nga ng Ina niya 'It's not what you look at that matters, It's what you see' kaya ayaw niyang magtiwala sa kahit na sino.
She stood when the sun already down, she walk inside her mansion it's was design of german may mga bulaklak sa pader at open area then may tumigil na dalawang katulong sa pagpasok niya "Senyorita handa na ang inyong pagkain" tumango lang siya at tumungo sa hapag kainan, kumain siya mag isa ayaw niyang may kasama.
"Senyorita may kailan pa po ba kayo" magalang na sambit ng katulong
"Nah, you can now go" tipid nitong sagot sa malamig na tono natatakot na tumango ang katulong at nagmamadaling umalis sa dining area, she don't treat people badly, she treat them accordingly or attitude na niya ang pagiging cold.
She stood ng matapos siyang kumain at lumabas nanaman sa mansion niya, naglakad siya sa dalampasigan at nag iisip sa mga bagay-bagay na bago hindi iyong sira na. Gusto niya palaging naglalakad sa dalampasigan dahil she wanted to feel the cold breeze touching her skin huminto siya at tumingin sa asul na dagat na nagnining-ning na parang bituin "All I wanted is to be live in normal life but my life is nothing but pain and lies, so bloody life" She whispered and clenched fist.
Naalala nanaman niya ang mga nakaraan na ayaw niyang maalala but she can't dahil kusa itong bumabalik. She's the darkness that can't shine like star. You'll never find a strong person with an easy past. She close her eyes and murmured.
"I'm always carrying this pain, the pain that will always be a forever scars in my heart, I'm already tired, of this world, Can I just disappear" pagsumamo nito sa sarili.
"Senyorita kailangan na niyo pong pumasok sa mansion maaga pa po ang flight niyo bukas" lumingon siya dito.

BINABASA MO ANG
Doña Conchita #1
FantasyThere is only one rule for my life and it's only peaceful world brother -Hippogriff Hydra