Aircraft Transfer || Taekook

0.2

"Yeter artık Jimin.. gülme" beni umursamadan devam eden en yakın(!) arkadaşıma göz devirmekle yetinmiştim. "Tamam salaksın biliyorum  ama bu kadar olduğunu tahmin etmezdim. Gerçekten yanına oturanı  ben mi sandın?" Aptallığıma bir kere daha küfrederek o anı yeniden hissetmeye çalışmıştım. Resmen hayatımın aşkı Jeon mükemmel Jungkook yanıma oturmuş ve fotoğrafımı çekmişti. Ayrıca 25M takipçili Twitter hesabında paylaşmıştı. Bunu görünce mutluluktan ve salaklıktan dolayı saatlerce ağlama krizine girmiştim tabi ki.

"Taehyung diyorumki, kaç yıldır Kore'ye gitmedik. Hem bizim çocukları görürürüz falan. Gitsek mi acaba?" İkimizde üniversite için Kore'den ayrılmıştık ve yıllardır birlikte kalıyorduk. Tatildeyken oraları gezmek güzel olabilirdi. "Neden olmasın. Biraz değişiklik olur bize de" diyerek onayladım.

"Jimin şey.." tek kaşını kaldırmış beni izleyen surat benden bıktığını fazlasıyla belli ediyordu. "Jungkook'ta yarın geri uçuş yapıcak Kore'ye. Bizdemi yarın gitsek." Aynı uçakta olma ihtimalinin düşüncesi bile beni  kalpten götürmeye yetiyordu şuan. "Taehyung salak mısın? O kadar eşyayı nasıl hazırlıycaz sence? Ve son gün bilet alma fikrinden hiç hoşlanmadım. Çok pahalı.. Ve hangi uçakta olduğunu nerden bilebiliriz? Hem aynı uçaktayız diyelim, senin o Jungkook uçakta kendine özel bir yer kurdurtup uçacak kapasitede.. Göremessin yani."  Elimin altındaki yastığı karşımdaki bedene fırlatım ayağa kalktım. "Jimin, yarın dedim. Bitti. Kalk hazırlan hemen."

'

"Taehyung, resmen bütün paramı uçak biletine harcadım. Unutturmada uçuş bitince seni öldüreyim." Saat sabahın altısıydı ve biz valizlerimizle havalanında oturmuş bekliyorduk. En son Jungkook ve benim oturduğum kısımda. İkimizin. Yanyana.. "Sana diyorum Tae.. neye daldın yine?" Mükemmel düşüncelerimi  bölen ses yüzünden oflayarak gözümü kapattım. "Oturduğun yerde Jungkook oturmuştu ve bana dokunmuştu. O anları düşünüp kendimi öldürmeyi planlıyordum." Jimin kıkırdamaya devam ederken, kolumdaki saate baktım. "Hadi az kalmış gidelim biz yavaştan." İkimizde ayaklandıktan sonra kendimizden daha ağır olan valizlerle biniş kapısına doğru yürümeye başladık.

"Anlamadım ne dediniz?" Jiminle oturduğumuz bölümler farklıydı ve şuan kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim olmayan adamla oturmak zorundaydım. "Dedimki, asıl siyahi insanlara ayrım yapılacağına, sizin gibi çekiklere yapılmalı. Erkek misin kız mısın onu bile anlayamıyorum." Bi dakika ya, ne saçmalıyordu bu adam? Sakin ol Taehyung. Sakin. Yanımızda dikilen hostes konuşulanları duymuş olmalı ki, yanımdaki adama pek hoş bakmıyordu. En sonunda yüzünde bir gülümsemeyle bana dönüp konuşmaya başladı. "Ah, üzgünüm. Lütfen yolcumuzun kusuruna bakmayın. Ben sizi boş olan başka bir yere alayım." Kadını başımla onaylayıp hızla ayağa kalktım. Şuan sinirden titreyen ellerim katil olmak için yalvarıyorlardı.

"Business Class hariç boş yer olmadığı için sizi buraya alıcağım." Bi dakika.. Ben şuan Jungkook'la aynı uçaktaysam eğer.. Oda burdaydı. Bir kapı önümdeydi. Yere düşüp bayılmamak için elimle kenardan destek alarak beklemeye başladım. Hızlanan nefeslerimle adeta kalp krizi geçiriyor havasındaydım. Önümdeki kadının yavaş yavaş ilerlemeye başlamasıyla bende onu takip etmeye başladım.

Geçtiğim her koltuğu inceliyordum. Ama yoktu.. Sırf bu uçakla uçacak diye bütün paramı bitirmiştim. Ve yoktu.. Ah ne güzel ama! "Bayım, en arka taraftaki koltuk boş. Oraya geçebilirsiniz." Kadını onaylayıp asık suratımla ilerlemeye devam ederken cebimdeki telefonumu açıp Jimin'e haber veren bir mesaj atmak için mesajlar bölmesine girdim. Boş olan koltuğun yanına ulaşıp oturduğumda, mesajı hızla yazıp gönderdim. Telefonu önümdeki bölmeye koyarken gözlerimi kapadım. "Aferin Taehyung.. Böyle salak gibi fangirl havalarıyla yaşamaya devam et. Kesinlikle görürsün bir kere daha." Ben kendi kendime söylenmeye devam ederken omzumu dürten ellerle gözlerimi açıp kafamı çevirdim.

"Hey, seni hatırlıyorum."

_______________________________________

Ne güzel(!) bitiş ama Ğ0xğwxşwş