GAME OF Lies, Book 4: "Truth untold" (Ολοκληρωμένη)

▪ Κεφάλαιο 4 ▪

💮 Σιέννα 💮

Πάλι σχολείο! Κάθε μέρα τα ίδια! Δε γίνεται και κάτι το συνταρακτικό έτσι για ποικιλία... Ευτυχώς πρώτη ώρα έχουμε Λογοτεχνία. Δηλαδή θα συνεχίσω ήσυχα και ωραία τον ύπνο μου!

Χθες δεν έκλεισα μάτι. Μετά από όσα έζησα, πώς μπορούσα να κοιμηθώ; Τελοσπάντων.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ 🔶 ▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

- Παιδιά, θα έχουμε μαζί μας έναν καινούριο μαθητή! Έλα και πες μας τ' όνομά σου!

Εκεί που ήμουν έτοιμη να βολευτώ στη θέση μου για να συνεχίσω τον ύπνο μου, υψώνω το βλέμμα να δω τον καινούριο συμμαθητή μας!

Γούρλωσα τα μάτια και ορκίζομαι πως αν έπινα κάτι εκείνη τη στιγμή, σίγουρα θα πνιγόμουν και θα γινόμουν και θέαμα!

Ο...μαλάκας από χθες!

Τί;

Συμμαθητής;

Δεν είναι μεγαλύτερος;

Ο Μ Γ!

Συμμαθητής;

Ωχ! Δεν πρέπει να με δει!
Έβαλα την παλάμη μου μπροστά στο πρόσωπο, προσπαθώντας να το κρύψω!

- Μπορείς να μας συστηθείς!

- Τζέυ!

Τί; Άκουσα καλά;

- Τζέησον Χάντερ.

Ναι, πολύ σωστά άκουσα. Μια χαρά είναι η ακοή μου.
Ο χρόνος είχε σταματήσει, τουλάχιστον για μένα.

- Μπορείς να καθήσεις εκεί πίσω. Υπάρχει μια άδεια θέση.

Όχι. Όχι. Θα έρθει δίπλα μου. Όχι αυτό.

Έριξε την τσάντα του πάνω στο θρανίο με θόρυβο, κλώτσησε την καρέκλα με το πόδι να πάει πίσω και κάθησε, αράζοντας σα να βρισκόταν στην παραλία.

Σχεδόν όλα τα κορίτσια της τάξης τον κοιτούσαν σαν να ήταν διασημότητα. Γουρλωμένα μάτια, που αν ήταν κινούμενα σχέδια, εγώ θα πρόσθετα και καρδούλες, σιγοψυθίριζαν μεταξύ τους με ενθουσιασμό κι επειδή ήμουν κι εγώ κορίτσι, απ' τα βλέμματά τους, μπορούσα να μαντέψω τί έλεγαν: "Πω, πω τί κουλ τύπος!" ή "Τί παίδαρος!" ή "Πόσο ψηλός είναι..." ή "Πόσο γυμνασμένος!" τα περισσότερα απ' αυτά τα άκουσα, δε χρειάστηκε να τα μαντέψω...