Ergens op de wereld is er een stad dat niet zo normaal is dan andere steden op de wereld, wat zo speciaal is aan de stad is dat er superhelden zijn, niemand weet wie of waar ze vandaan komen. Maar dat gaat veranderen wanneer Y/N naar de stad verhuis...
(Y/N:) "RM, help me!!"zeg ik met tranen in mijn ogen. "Ik zal je veilig houden Y/N, geen zorgen."zegt hij en ik kijk hem met een angstig/verdrietig gezicht aan door de angst die ik heb van Jackson. Namjoon komt dichter en Jackson naar hem. Ze vechten terwijl ik me probeer te bevrijden van die knopen rond mijn polsen met mijn tanden. Na een paar minuten heb ik 1 gedaan en maak met mijn hand de andere los. Wanneer ik ze allebei heb gedaan, zie ik of Namjoon me kan zien. Hij ziet mij en doet stiekem een teken dat ik eruit moet gaan. Dus ik loop de kamer uit en ga rondom gangen in Tot ik iemand tegenkom. Het is J-hope met een 4 mensen. De rest van de jongens komen dan ook naar ons behalve Namjoon. "Jongens ik heb een bom gevonden in 1 van de kamers!!"zegt Jungkook wanneer hij aankomt. "Dan moeten we hier snel weg,maar waar is Namjoon?"zegt Jin. "Die is nog met Jackson aan het vechten."zeg ik. De jongens kijken dan naar elkaar en kijken dan naar mij. "Wat is er?" "Namjoon heeft net gezegd dat..."zegt Taehyung maar hij komt niet uit zijn woorden. "We door moeten gaan en hem moeten achterlaten."zegt Suga. "En we moeten zeggen dat hij van je houd."zegt Jimin. Ik sta even stil van hun woorden en denk na. Maar wordt dan meegesleurd door Taehyung. Ik zit tegen te werken. "Nee!!! Namjoon!!! We kunnen hem niet achterlaten!!!"zegt ik maar niemand luisterd. Ik wordt dan op zijn schouder gedragen, maar ik wil niet dat Namjoon iets overkomt. Want ik hou van hem. Nadat hij mij gered heeft voel ik mij veilig en wanneer ik bij hem ben. Hij is misschien soms (vaak) onhandig maar toch vind hem leuk. De tranen stromen van mijn ogen als we verder en verder van hem zijn. Ik kan aan niks anders denken aan hem. We komen aan bij de uitgang en het gebouw ontploft in een paar seconden. "Neeeeee!!!!"roep ik en wil er naartoe gaan. Maar wordt tegengehouden door de jongens. "Y/N het is te laat."zegt Suga met tranen in zijn ogen en de rest van de jongens ook. Ik kan het niet meer aan en ben zo snel mogelijk in iemand zijn trui beginnen te wenen tot het doorweekt is. De politie, brandweer en ambulance komen eraan en doorzoeken het huis dat vol puinhoop ligt. Ik zit vol tranen en ongeduld te wachten of ze hem gaan vinden. Ze zegen herhalend dat ik me geen zorgen moet maken. De politie en andere hulpdiensten rennen naar buiten met een persoon en leggen die persoon in de ambulance. "Is dat Namjoon?"vraag ik tegen de jongens. Maar ze zeggen niks, ik ga dan vragen aan de ambulance of ik mag zien wie die persoon en ze laten het toe. Ik ga de ambulance in en krijg tranen in mijn ogen wanneer ik hem zie. Ik ga naast hem zitten en hou zijn hand vast. "Blijf bij mij Namjoon."zeg ik met tranen in mijn ogen. Hij wordt dan even wakker en glimlacht. "Hey schoonheid."zegt hij en gebruikt zijn energie om de tranen van mijn wangen te vegen. "Niet wenen, Y/N. Je bent niet mooi als je huilt."zegt hij maar ik blijf maar huilen. Ik ga mee met de ambulance om bij hem te zijn. De rest gaat al naar het ziekenhuis. Als we bij het ziekenhuis zijn gaat Namjoon naar de spoed. Ik wacht onduldig in de wachtzaal. Na een paar uur komt de dokter en komt naar ons. "Er is niks erg aan de hand, dus jullie kunnen hem nu zien. Maar wel rustig omdat hij nog zijn rust nodig heeft."zegt de dokter en ik knuffel hem. "DankjeDankjeDankje."zeg ik en hij glimlacht. "Geen probleem."zegt hij en ik ren naar zijn kamer toe waar hij zit. Ik ga er eerst binnen en hij kijkt al mijn kant op. Ik wandel ernaartoe en zet me naast hem. "Gaat het beter?" "Nu wel dat jij er bent."zegt hij en ik bloos ervan. "Ik wil je eigenlijk iets vragen." "Wat is het dat je wil vragen?" "Wil je mijn vriendin zijn?"zegt hij verlegen. "Tuurlijk wil ik je vriendin zijn."zeg ik blij en knuffel hem voorzichtig.
1 week later
Ik zit rustig in de zetel wanneer ik twee sterke armen rond mij voel. "Doe je ogen toe."fluisterd hij in mijn oor. Ik doe wat hij zegt en voel iets op mijn schoot belanden. "Kijk maar."zegt en ik doe direct mijn ogen open. Ik zie een doos en doe die open. Ik kijk erin en begin het te knuffelen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Omg het is zo zacht. Ik ga hem Koya noemen."zeg ik glimlachend en kus Namjoon op zijn lippen.
17 jaar later
We leven gelukkig en hebben drie kinderen 2 jongens en 1 meisje en hebben ook een hond.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Schat kan de tafel opzetten?" "Ok my love."zegt hij en na een pineut hoor ik al een bord breken. "Schat voorzichtig met de scherven, ik zal het komen opruimen."zeg ik en pak de keerborstel en een vuilblek. Ik kuis het kapotte bord en pak een nieuwe uit de kast. "Gelukkige hebben we er nog veel in de kast steken."zegt Namjoon en ik kijk met serieus gezicht naar hem. "Sorry, maar die dingens gebeuren wanneer ik het niet weet." "Het geeft niet."zeg ik wanneer ik hem een kus geef. Na een paar minuten komen de kinderen naar beneden mee eten. "Hebben je je huiswerk af, Joon Jr?"zegt Namjoon. "Ja het is simple tot en met."zegt hij en gaat verder met eten. Dan komt Rapmon bij mij bedelen om eten. Ik sta op en ga een hondenkoekje pakken. Ik geef het aan Rapmon en ga zelf verder met eten. Wanneer gedaan gaat Namjoon in zijn studio en de kinderen in de tuin spelen met Rapmon.
