Comrades in Action Book 4: Mason Krustov

Chapter Thirty four

Mabibigat ang mga hakbang na nagtungo siya sa parking lot habang karga karga ang kanyang anak. Si yaya Rosa ay hinihingal ng nakasunod sa kanya pero patuloy pa din siya sa mabilis na paglakad. Gustong gusto na niyang umalis sa lugar na ito. Pakiramdam niya, kapag nagtagal pa siya dito, masisiraan na siya ng bait!

"Hija, bakit ka ba nagmamadali? May problema ba? Anong nangyari sa loob ng opisina ni Ms. Lacsamana?"

She came into an abrubt halt. "Sinabi ho ba sa inyo ni Mason kung bakit kami nasa opisina ng principal?"

"Hindi.." Ang naguguluhang sagot ng matanda. "Ng dumating siya dito, sinabihan niya ako na ibili ng makakain si Rodjan sa canteen. Pagdating ko, nalaman ko na lang mula sa teacher ni Rodjan na nasa principal's office ang anak mo at si Mason."

Nagtagis ang mga bagang niya. How dare him manipulate the people around her?!

"Hija.. ano ba ang nangyari?"

"Ayokong pag-usapan dito yaya. Right now, all I want to do is to get out of this godda—" She cut herself off before Rodjan could hear the colorful word. "I just want us to get out of here." She said pointedly. Binuksan niya ang pinto ng kotse at saka ipinasok ang anak doon sunod si yaya Rosa. Binalingan niya ang driver. "Manong sa condo ko po." Pero bago pa siya makapasok, isang kamay na ang mahigpit na humawak sa braso niya. And even without looking, she already knew who it was.

"Yaya, paki-lock ang pinto at huwag po kayong lalabas."

Sunod sunod namang tumango si yaya Rosa. Sunod niyang binalingan ang radyo. In-on niya iyon pagkatapos ay isinara ang pinto.

Tumuwid siya ng tayo at saka hinarap si Mason. Her face was blank. When he saw it, a hint of panic marred his face.

"Lora—"

"Let go." She said in a cold tone pero hindi ito nagpatinag. "Ano ba? Hindi mo ba ako bibitawan?"

He gave her a pained look.

"Can we talk? Please?" He pleaded but she stood her ground.

"I don't want us to talk, Mason." Ang matigas niyang turan. "Sa totoo lang, kanina pa sumasakit ang ulo ko sa kakaintintindi ng lahat ng ito so please, can you just give me a break? Kahit ngayon lang?"

He stared at her for a monent. He looked so helpless. Like he wanted to say something but chose not to. Dahan dahan nitong pinakawalan ang braso niya.

"You're right.. I'm sorry. I know you've been surprised."

"Surprised?" Patuya niyang wika. "I was shocked, Mason!" She hissed in a low voice, careful not to catch anyone's attention. "What the goddamned hell prompted you to say that huh? Anong karapatan mong sabihin ang kasinungalingang iyon sa harap ng ibang tao?"

Hindi ito nagsalita. Ni hindi man lang ito nagbigay ng kahit na anumang eksplenasyon kung bakit nito sinabi ang kasinungalingang iyon kanina!

Marahan itong bumuntong hininga. Lumabi ito at sa kalmadong tinig ay nagsalita. "I just don't want them to say that to Rodjan again.. I don't want them to think that—"

"That he has no father. Is that it?" Pagtatapos niya.

Muli, hindi ito nagsalita. She took that as a yes. A harsh sigh escaped her lips. She combed her fingers through her hair as she bit her lips in frustration.

"Look, Rodjan's father.. that is my concern not yours. And he is a subject I don't plan to open for discussion with anyone. So I would appreciate it if you stop butting in my business, you understand?"