Bütün kahkahalar kesildi . Önümde bir gölge belirdi .Kafamı kaldırıp bunca kahkağayı bastıran kişiye bakacaktım ki o kişinin elini omzumda hissettim .Ona baktım bana gülümsüyordu .Gördügüme zar zor inandım .Çunkü bu dalga geçercesine bir gülümseme değildi elini bana uzatıp
"Yardım istermisin " dedi ..................
Güvenmelimiyim?? Ya buda dalga geçiyorsa ?? Ya bu da al sana yardım deyip beni sırtımdan bıçaklarsa???Allahım bana yardım et ne yapmalıyım??Güvenmelimiyim?? Sen bana akıl ver yarabbim !!!Hahh Allahım çok teşekkürederim buldummm gözler.... Gözler yalan söylemez!! Bu fikre güvenip gözlerine baktım .O da benim gözlerine bakıyordu ve o an resmen bir şok daha geçirdim çünkü orada herkes bana kahkahalrıyla gülerken o ciddiydi sadece bana yardım etmek istiyormuş gibi bakıyordu çok üzgün görünüyordu . Belli halime acıyordu kim olsa acır ama ......
Uzun bi süre sadece gözlerine baktım ve gözleri beyninin içinde konuşmaya başladı; "Bana güvenmelisin ,sana yardım edicem ,kötü bir amacım yok lütfen ...." ahhhh gerçektende çok masum bakıyordu .Bu bakışın daha önceki sapık bakışla hiçbir alakası olamaz hatta bir an aynı kişi oldunğundan şüphe etmeye başladım.
Evet evet bu bakışlar yalan söylüyor olamaz ,zaten şu an bu yardım elini kabul etmekten başka çağrem yok ..
Bir anda gözlerini gözlerimden ayırıp üzerimde gezdirmeye başladı , her yerim batmıştı ,yemek tepsilerinin şiddeti yüzünden vücudumdaki açılan yaraları ,şu an olmayan ama bir iki gün sonra heryerimi sarancak olan morlukları ,ve yüzünden süzülen kanları inceledi .Çenemden tutup başımı çevirdi kanayan kaşıma baktı ve ben uzattığı elini uzun süre tutmayınca kolumdan tutarak nazikce beni kaldırdı kolumu omzuna koydu ve bir eliyle omzuna koyduğu kolumu diğer eliyle belimden tutu . Ben ona dayanmış yürürken kapıya geldik .Minho ve diğer ikili de kapıdaydı bizi izliyorlardı .
Minho, Jonghyun a ateş savuran bir" ne yapmaya çalışıyorsun sen " bakışı attı ama Jonghyun onu umursamadı bile ( evet o kişi jonghyun du bir çoğunuzun aklında yeni bir karakter vardı ama ben en uygun kişinin o olduğuna karar verdim )
Bunun üzerine Minho dahada sinirlenip sadece bakışla yetinmedi .
"Jonghyun sen ne yaptığını sanıyorsun !!???" dedi .
"Sende olmayan şeyi yapıyorum Minho insanlık!!!!" dedi Jjong
Minho nun omzuna çarparak geçiyorduk ki , Minho birden ,Jonghyun u hızla itti bu arada ben Onew nun üzerine düştüm .
Wayy hayret ettim cünkü Onew o halde beni yere atmadı.Hızla Jjong kendini topladı ve
"Minho bu seni hiç ilgilendirmez ,eğer olay çıkmasını istemiyorsan çekil önümden " dedi .Beni kucağına alıp yürümeye devam etti başta çırpındım
"Yahh indirsene beni " dediysemde zaten gücüm yoktu ben yavaşlamaya başlayınca beni biraz daha sıkı tutarak
"Bak zaten gücünde yok o yüzden boşa çırpınma zaten indirmeyicem " dedi
İlerledikçe ben resmen uyuşup kalmıştım .Hiç bir uzulumu hareket ettiremez hale gelmiştim .Bu acılar gerçekten fazla olmaya başladı.Artik gerçektende kendimi hissetmez oldum, zaten tam açamdığım gözlerim iyice kapanmaya başlamıştı. Hayır hayır asla olmaz bayılamam, hele onun kucağında daha düne kadar bana sapıkça davranan birine asla güvenemem ne kadar masum bakarsa baksın .Hayırrrrrr
Ama hayatımda ilk defa kendimi bu kadar güçsüz hissediyorum .... Ve ne oldu biliyormusunuz ?? Bayıldım !!!!!öylece bayıldım!!
En son hatırladığım Jonghyun un beni sarsarak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
♥Bir Zamanlar Hayalimdi !♥ ( Düzenleniyor Devam edecek )
FanfictionKore ye hayran olan ve tabi en büyük hayali koreye gitmek olan Nisa nın spora olan ilgisi sayesine hayalinin gerçekleşmesi fakat kızın içinde bulunduğu ortamdandan dolayı çektikleri anlatılıyor .
