Γινεται;♾

Κεφάλαιο 2ο

--Το επόμενο πρωι--
Πριν 5 λεπτά ξύπνησα. Ώρα; 4 το πρωί. Έχουμε ακόμα 1 ώρα ύπνου αλλά κάθε φορά βλέποντας αυτό το όνειρο πετάγομαι και ξυπνάω.. Ποιος είναι αυτος; Τέλος πάντων... Αποφάσισα να ξανακοιμηθώ..
Μετά από 1 ώρα χτύπησε το ξυπνητήρι..
"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ"φωναξε η Γεωργία και η Σίσσυ έπεσε από το κρεβάτι.
"Πας καλά μωρε;;!" φώναξε η Σίσσυ καθώς σηκώθηκε και άρχισε να την κοπανάει
" ε παιδιά ειρήνη ε" είπα κ εγώ μέσα στον ύπνο μου!
Αφου κάτσαμε κάνα 15λεπτο γελοντας   σηκωθηκαμε και πήγαμε κάτω για πρωινό. Έπειτα ανεβήκαμε πάνω να ντυθούμε και να κάνουμε τα απαραίτητα. Εγώ εβαλα⬇️

Και έκανα τα μαλλιά μου έναν κότσο και βαφτηκα απαλά. Μετά Αφού ετοιμαστηκαμε φυγαμε για το λιμάνι. Μπήκαμε στο πλοίο κάτσαμε και μετά ξεραθηκαμε στον ύπνο. Αφού φτάσαμε στη Σύρο κατεβήκαμε και είδαμε τους γονείς της Γεωργίας. Αφού χαιρετηθηκαμε κτλπ μπήκαμε στο αμάξι και γυρίσαμε στο σπίτι. Αφού τακτοποιηθηκαμε πήγαμε στο μαγαζί τους (μια καφετέρια-μπαρ) και γνωριστήκαμε με τα παιδιά που δούλευαν εκεί. Οι 2 από αυτούς έμεναν στο σπίτι της Γεωργίας άρα θα τους βλέπαμε συνέχεια. Ήταν η Χρυσάνθη και ο Αχιλλέας. Τέλος πάντων κάτσαμε εκεί μιλήσαμε με τα παιδιά, εδώ που τα λέμε ο Αχιλλέας κούκλος αλλά από ότι φαίνεται είναι 20+ χρόνων:(. Αφού φάγαμε κάτι κρέπες γυρίσαμε πάλι σπίτι και κοιμηθήκαμε. Εγώ θα έμενα σε ένα δωμάτιο μόνη μου όπως και το καθένα από τα κορίτσια. Σηκωθηκα κατά τις 8 το βράδυ και πήγα στο μπάνιο. Όμως στη διαδρομή έπεσα πάνω σε κάποιον
"Συγγνώμη καταλαθως" είπα εγώ καθώς γύρισα και κοίταξα τη φάτσα του, ήταν ο Αχιλλέας
"Εγώ συγγνώμη. Μόλις γύρισα από τη δουλειά και δεν βλέπω μπροστά μου" είπε ενώ έτριβε το κεφάλι του γιατί κουτουλησε στον τοίχο.
"Ποναει;"
"Όχι μωρέ καλά ειμαι"
"Πάμε τουλάχιστον κάτω να σου βάλω λίγο πάγο"
"Δεν χρειάζεται αλήθεια "
"Ελα μωρέ πάμε θα σου γίνει κανένα καρουμπαλο"
"Καλα"
Πήγαμε κάτω και βάλαμε λίγο πάγο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μιλούσαμε πολύ. Κοιτούσα συνέχεια τα μάτια του. Αχ Εύα συνελθε.
"Και που μένεις;" με ρώτησε
"Στην Αθήνα. Στο κέντρο. Εσυ;"
" Εγώ εδώ Σύρο."
"Είσαι από εδώ ή οχι;;"
"Οι γονείς μου μεγάλωσαν εδώ αλλά εγώ στην Αθήνα."
"Α ωραια"
"Ποσο εισαι;"
"Τον Σεπτέμβρη θα γίνω 16 εσυ;"
"23"
Μόλις το άκουσα πάγωσα. Είναι αρκετά μεγαλύτερος. Πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου.
"Μάλιστα. Εγώ να ανεβαίνω. Θα με ψάχνουν και τα κορίτσια."
"Οκ Και ευχαριστώ για τον πάγο"
"Τίποτα καλε"
Και ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και μπήκα στο δωμάτιο της Σίσσυ. Αφού της τα είπα συμφωνήσαμε να μην πούμε τίποτα στη γεωργία Αφού τον ξέρει και δουλεύει ουσιαστικά για αυτήν και πήγα για ύπνο.
--Το επόμενο πρωι--
Το βράδυ ξαναείδα αυτό το όνειρο. Όμως κάτι άλλαξε. Το πρόσωπο είχε μάτια. Πράσινα σαν του Αχιλλέα. Αποκλείεται όμως..
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο χτύπος της πόρτας..
•
•
•
Ελπίζω να σας αρεσε❤