umuwi na si adrian sa kanilang bahay dahil galing ito kayla jennifer
"Nay! nandito na po ako" sabi ni adrian,ngunit walang sumagot
"NAY! ASAN KAYO?" ngunit wala paring sagot
"NAY! NAY!" hanggang sa may narinig siyang ziper mula sa maleta
" nay aalis kayo?" tanong ni adrian sa nanay niya
"oo anak" sabi naman nito,na malungkot
"nay sama ako ah?" sabi ni adrian
" oo anak" napaluha na ang kanyang ina
"nay yung paborito kong damit,tsaka yung laruan na niregalo niyo sakin dati wag niyong kalimutan nay ah? pati po yung gitara ko nay"sabi nito habang kayakap ang nanay
napaluha na lamang ang kanyang ina dahil may gagawin itong bagay na ikakalungkot ni adrian
" nay kailangan ko pa magpaalam kay jennifer" tumango nalamang ang kanyang ina
" tara na kay jennifer nag magkapagalam na tayo" sabi nito with a sad voice
At pumunata na sila at ilang minuto lamang ay nakarating na sila
" jennifer,aalis na kami ni nanay pupunta na kami sa america" sabi nito na may halong pagkalungkot
"talaga?magiingat kayo dun" sabi ni jennifer at kinalungkot niya ang pag alis ng kaibigan niya
" anak tara na baka malate tayo sa tren" sabi ng mama niya
" jennifer una na kami"pagpapaalam niya
" ninong al sama tayo" dahil gusto niya pa makasama ang kaibigan nito kahit sandali
"osige tara na " ssumang ayon naman ito
umalis na sila para pumunta sa sakayan tren ang sakayan nila dito at nung nakarating na sila doon nagusap pa sila kahit sandali at hiniintay ang pagdating ng tren
" mamimiss kita adrian ingat kayo dun" sabi ni jennifer
" ako din jennifer dibale susulatan namin kayo ni nanay diba nay?" sabi ni adrian ,ngunit yung tingin ng nanay ni adrian kay ninong al parang ' ikaw na bahala sa anak ko ah'
at dumating na ang tren
"anak jan ka lang ha bibili lang ako ng makakain natin " sabi nito at agad umalis
"sige nay bilisan niyo po ah baka maiwan tayo" at agad na umalis si nanay louisa
at niyakap nito si adrian ng sobrang higpit at umiiyak na si nanay louisa
nung nakapunta na siya don sa bilihan na di naman gaano kalayo kila jennifer agad itong huminto at imbis na bumili ay dumiretso na sa tren,at nakita to agad ni jennifer
" nanay louisa!" bilis nitong takbo
" jen ikaw na bahala kay adrian ah? ipanganko mo?" umiiyak ito
"opo" sabi nito
" nay! wag niyo kong iiwan" sabi ni adrian na naiiyak na at nakasakay na at tuluyan ng umandar
"NAY! SAMA AKO" sinusundan nito dahil hindi pa gaano kabilis ang takbo ng tren
si nanay louisa ay umiiyak habang tinatawag siya ng anak niya
NAY!
NAY!
NANAY!!!!!!!!!!!!!
at tuluyan ng bumilis ang takbo ng tren at naiwan na si adrian kay jennifer at ninong al
"NANAY!!!" humagulgul na siya sa pagiyak dahil sobra itong sakit para sakanya
At yun na ang huli pagkikita ng kanilang ina
BINABASA MO ANG
Sa Piling Mo
RomantikPaano kung dumating ang araw na matagal silang pinaghiwalay ng tadhana? magkakatuluyan pa ba sila despite sa lahat ng Mga nangyayari?
