"Их сандарч байна... Айж байна..."
Сылги найзуудаа сургуулийн дээвэр дээрх өөрсдийн нууц газартаа дуудсан байлаа. Их сандрах бөгөөд өөрийн мэдэлгүй нааш цааш холхиж нүдэнд Еэригийн урам хугарсан царай харагдана.
Хэсэг хугацааны дараа:
Бүгд суудлаа эзэлжээ
Сылги: Охидоо надад хэлэх зүйл байна...*доошоо харах* үнэндээ би өмнөх жилийн хавраас хойш Пак Жимин сонбэг хайрладааг болоод өдийг хүрсэн. Та нарт хэлье гэсэн ч боломж олдоогүй юм. Үнэхээр уучлаарай... *Санаа алдах*
Бүгд гайхсан харцаар харах ба тэр доошоо харсаар л...
Еэри: *Түүнрүү хайрын харцаар ширтэнгээ* Би чиний өмнөөс баяртай байна
Бүгд: 😱😱😱
Еэри: Би зүгээр л шохоорхож байсан юм. Тэглээч сонбэ надтай биш чамтай хамт үнэхээр сайхан харагдаж байсан. Ахлах сургуулийн насныхан сэтгэл санаа тогтворгүй байдаг гэж багш хэлж байсан шүү дээ. Би дорхноо тэрнээс сайхан залууг өөрийн болгоно *жуумалзах*
Аирин: Хөөе! чи их том болжээ *Үсийг нь арзайлгах*
Еэри: Хөөе гоо үзэсгэлэнг минь алдагдуулахаа боль *инээх, гижигдэх*
Тэр хоёрыг харсан охидууд элгээ хөштөл инээж тэр 2той нэгдэн дээвэр нуртал ноцолдлоо
Нэг л мэдэхэд орой болж охид салцгаалаа бүгд бие биенээ чанга тэвэрч салах ёс хийнэ... Яг л сүүлийн удаа юм шиг...
Next part = 5vote&5comment
