Aslında annem hayatayken çok değişik bir kızdım yani kavgacı kendi halimde biriydim ne gülerdim ne de birileriyle konuşurdum okuldan eve evde okulaydım derslerim desen berbattı kimse benle konuşnazdı annem benim böyle olmamdan hiç memnun değildi.
Sürekli bana güzel bakımlı ve iyi davranışlı bir kız olmamı söylerdi yine okuldan eve girken yolun kenarında bir sürü telaş vardı amulanslar polisler itfaiyeler vardı ne olduğunu merak edim oraya yürüdüm yerde bir kadın vardı yüz kan içindendeydi o kişinin ilk annem olduğunu anlamamıştım dikkatimi çeken şeyde annemle benim bir olduğumuz anlamına gelen kolyeyi hemen yanına eğildim ve kolyelerimize baktım
İşte ozaman çok pişman olmuştum keşke annemi dinleseydim keşke beni güzel bir kız olurken görseydi ama keşkeler hiç birşeyi değiştirmiyor o kazandan sonra yemin etmiştim hep annemin istediği gibi bir kız olucaktım.
Şimdi annem ve babam için değişme vaktim geldi onlar için yine bambaşka bir hae soo olucam.
Kitabı yazmak için önem vericem artık çalıştığım için atamadım ama artık yazıcam tabi okumalar olursa ben burda yazarken gerçekten okumayıp yada oy vermemiz gerçekten üzücü eğer kitabı beğenmiyosanız bana başka fikirler verin ki bende başka daha güzel kitaplar yazayım fikir verirseniz ne mutlu bana okuyup oy veren herkese teşekkür ederimm 🙏💕
