PİÇ'

-Karıncalar- 1

Sabah olmak üzereydi ve gecenin o müthiş sonu gözlerimin alabileceği kadar hafif grimsi ve hafif mavimsi bir şekilde gökyüzünde sonsuzluğa ilerliyordu.Kervanın dinlenme vakti bitmiş ve yola çıkma vakti gelmiş olsa da bedenimdeki ve hiç saygı görmeyen ruhumdaki rahatlama biraz olsun içimi huzura buluyor ve bana kolaylık sağlıyordu.

"Hooo!Piç,hadi kalk da develeri kaldır,herkesi uyandır yola devam ediyoruz."bu kervan başı Hami'nin sesiydi.Kalkıp hemen develeri "kıh"ladım ve kervandakileri uyandırdım.Güneş artık iyice belirmişti ve kırmızı kumullarla birleşen sarılığı ortaya görülmeye değer harika bir manzara çıkartmıştı."Hami Ağa acaba akşama kasabada olur muyuz?"

"Oluruz oluruz Allah izin verirse de sen o kıçını biraz daha hızlandırır ve kervanın hizmetini kavuşturursan!"Hami ağa özünde iyi biriydi.Uzun boylu,irice vücutlu,kalın ve kısa parmakları olan,az da olsa simsiyah saçları ve gür bir sakalı olan,biraz aksi ve bazen

kekeleyen,kimseye eyvallahı olmayan biriydi.Beni de bu kervanda çalışmak üzere işe alan ve para ve ekmek kazanmamı sağlayan onun ta kendisidir.Kervanda develeri suluyor,durak yerlerinde kervandakilerin eşyalarına bakıyor ve onların hizmetini görüyordum.Beni "piç" diye çağırırlardı.Annemi hatırlamam ama onun kötü biri olduğunu ve beni kimden peydahladığı belli olmadığı için bana "piç" yani babası belli olmayan dediklerini söyler dururlardı.

Önceleri yani çocukken bunu fazla takmazdım ama büyüyünce bunun acısı da büyüyor ve insandaki etkisi artıyormuş,anladım.

Ama piç isem bunu bilip te yaşamayı öğrenmiştim.Başkalarının çocukları tahsil edinip saygı görürken ben sadece hizmet edip milletin hakaretlerini kabul ediyordum.Yolda biraz mola verdik.Develeri oturttuğum yerde karınca yuvaları vardı ve benim ilgimi çeken birşey oldu.Karıncalar birbirlerine hiç değmeden ve durmaksızın yuvalarına girip çıkıp bir şey taşıyorlardı.Fakat ilerde bir karınca kervandakilerin birinin ayakkabısı altında kaldı ama ne oldu? Diğerleri yollarına devam etti.İşte ben o zaman anladım ki bu hayatta yalnızım.düşersem ölürüm ve etraftakilerin kılı bile kımıldamaz.O an karar verdim bu hayatı kendime köle edecektim.

...

Kervan şehre girdiğinde artık güneş batmak üzereydi ve tüm kızıllığı çevreyi sarıyordu.