Merhabalaaar ; öncelikle yaptığınız yorumlar,verdiğiniz voteler beni gerçekten çok çok çok mutlu ediyor. Siz ilgi geösterdikçe benim hikayeyi yazma isteğim dahada artıyor. Bu yüzden hepinize çok teşekkür ederiiim. Bu bölüm olayları anlamanız için yazılan,bir gün öncesini anlatan bir bölüm oldu.Bu yüzden pek içime sinmedi. Yinede beğenirsiniz umarım. Multimedia'da Asya vaaaaaaar.
1 GÜN ÖNCE;
İçine gömüldüğüm test kitaplarından annemin seslenişiyle çıkmak zorunda kaldım.
''Asyaaa! Altın küpemi düşürmüşüm. Yukarıda düşmüş olmalı. Hadi kızım odama bi bakıver. Biliyorsun, o küpe benim için çok değerli.
Annem iki gün önce marketten dönerken yolda ayağını burkmuştu. Ve bu durumdan faydalanarak beni iki gündür adeta bir Sebastian olarak kullanıyordu. Bende sırf kavga etmeyelim diye onun emirlerine uyarken aynı zamanda '' bir an önce ayağı iyileşsinde bu işkenceden kurtulayım.'' diye dua ediyordum. Üst kata çıkıp ''çok değerli''! altın küpeyi aramak için oflayarak oturduğum sandalyeden kalktım. Kalktığımda her yerimin tutulduğunu hissedebiliyordum. 3 saat boyunca aralıksız test çözmenin acısını çekiyor olmalıydım. Fakat bu yıl önemli bir sınav beni bekliyordu ve eğer sınavımda başarılı olup kaliteli bir üniversite kazanmak istiyorsam tüm bu sıkıntılarada katlanmak zorundaydım. Belimin ağrısına ve bacaklarımın uyuşmasına aldırmadan yavaş adımlarla merdivenleri çıkmaya başladım. Evimiz iki katlıydı . Bu yüzden aynı mekanda uzun süre ders çalıştıktan sonra mekan değiştirme isteği benim açımdan sorun yaratmıyordu. Yinede neredeyse her odada kitaplarımın yığılı olması evin büyüklüğünün bir dezavantajıydı sanırım. Kendi kendime gözlerimi devirip mırıldandım.
'' Hadi ama Asya! Ne zamandan beri bu kadar inekleştin sen?''
Yatak odasına girdiğimde yere eğilip küpeyi aramaya koyuldum. Yerde bulamayıp yatağın üstüne baktığımda dağıtılmış fotoğraf kareleriyle karşılaştım. Elime alıp baktığımda fotoğraftakinin babam olduğunu gördüm. Yanındaki kadın ona sımsıkı sarılmıştı. Babamın ilk kez bu kadar içten gülümsediğini görüyordum. Bir kez olsun gülerken gözlerinin ışıldadığını görmemiştim. Bir kez olsun bana bu kadına baktığı gibi sevgiyle bakmamıştı. Eski sevgilisi olduğunu düşünerek diğer fotoğraf karesini elime aldım. Fotoğrafı görmemle bu düşüncemin yok olması bir olmuştu. Bu fotoğrafta aynı kadın beyazlar içindeydi. Onu oldukça zarif gösteren bir gelinlğin içinde...... Ve babam. Babam damatlığı içinde şu an olduğundan çok daha yakışıklı ve dinç görünüyordu. İkiside aşk dolu bakışlarla birbirlerine bakarken heyecanlarını gizlemeye çalıştıkları çok belli oluyordu. Bir süre fotoğrafa öylece bakakalırken gözyaşlarım akmaya başlamışlardı bile. Fotoğraftaki kadının annemle en ufak bir benzerliği yoktu. Bu kadın annem olmadığına göre babam önceden başka biriyle evli olmalıydı. Belkide başka bir şey vardı ve o bunu benden saklamıştı. Düşüncelerimin verdiği sinirle elimdeki fotoğrafı hırsla sıktım. Aşağıdan duyduğum seslerle babamın işten döndüğünü anladım. Şimdi benden sakladığı her şeyi öğrenmenin tam sırasıydı. Babamın o kadınla birlikte olduğu tüm fotoğraflarını elime alarak aşağıya indim. Annem yüzümdeki ifadeyi fark etmiş olacak ki merakla bana baktı.
'' Ne oldu Asya? Bulamadın mı küpeyi? ''
'' Küpe değilde , başka şeyler buldum. ''
Annemin bakışlarındaki merak ikiye katlanırken babama yöneldim.
'' Baba karşıma oturur musun? Bir şey konuşacağım seninle.''
Babam dediğimi yaptığında merakla bana bakan iki çift göz vardı artık . Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kendisinden yıllarca saklanan bir şeyi öğrenmek üzere olan bir insan ne yapmalıydıki? Gözyaşları yeniden gözlerimi doldurmaya başladığında içimden ağlamamam gerektiğini mırıldandım. Babamın karşısında güçsüz ve küçük bir kız çocuğu gibi görünmek istemiyordum. Ne olacaksa olsun artık diye düşünerek elimdeki fotoğrafları babamın üzerine doğru fırlattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
RomanceYıllardır kendisinden saklanan gerçekleri bir anda öğrenen Asya'nın hayatında çok şey değişecektir. Karanlığından kurtulmaya çalışırken yaşadıkları olaylar onu dahada mı çaresiz bırakacaktır? Yoksa karanlığıyla birlikte yaşamayı öğrenip bu duruma al...