"Ένα σώμα ηρεμεί σε λείο οριζόντιο επίπεδο, δεμένο στο άκρο οριζόντιου ιδανικού ελατηρίου, στη θέση Ο, όπως στο (α) σχήμα" είπε ο καθηγητής δείχνοντας τον πίνακα το σχήμα όπου είχε σχεδιάσει.
Έριξα μια ματιά στο τετράδιο μου να δω τι λάθος είχα κάνει και δεν μου έβγαινε η άσκηση.
"Γράψτε, να εξηγήσετε γιατί το ελατήριο έχει το φυσικό μήκος του" έκανε μια παύση και μας περίμενε να γράψουμε
"Να σχεδιαστεί το διάνυσμά της πάνω στο
σχήμα και να γράψετε την εξίσωση της απομάκρυνσης για το ποια ακριβώς είναι η απομάκρυνση x" συνέχισε να γράφει στον πίνακα πριν χτυπήσει το κουδούνι για την αλλαγή ώρας.
"Ιβόν!" Φώναξε το όνομα μου μεσα από τους μαθητές που φώναζαν και έβγαιναν γρήγορα έξω από την τάξη. Έβαλα όσο πιο γρήγορα μπορούσα τα βιβλία μου μεσα στην τσάντα μου και την ανέβασα στον ωμο μου πηγαίνοντας προς τον καθηγητή.
"Μαλιστα" έμεινα σοβαρή με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
"Δεν θέλω να σε ξαναδώ με την τσάντα στο μάθημα μου. Ξέρεις ότι υπάρχουν ντουλαπάκια για τις τσάντες και τα προσωπικά σας αντικείμενα" μου είπε σοβαρός χωρίς καμία ευγένεια στη φωνή του.
"Συγγνώμη" του απάντησα ντροπαλή σκάβοντας το κεφάλι μου.
Η αλήθεια είναι πως δεν μου άρεσε να με επιπλητουν οι καθηγητές. Νιώθω πολύ σωστή για να κάνω κάτι λάθος.
"Την επόμενη φορά που θα σε δω με την τσάντα δεν θα σε αφήσω να μπεις στο μάθημα"
"Πήγαινε τώρα" είπε αδιάφορα δείχνοντας μου την πόρτα.
Εγώ έγνεψε καταφατικά και με γρήγορα βήματα βγήκα έξω από την τάξη του καθηγητή. Πήγα αμέσως στο ξεκλείδωτο ντουλαπάκι μου και έβαλα τα πράγματα μου μεσα με την ελπίδα να μην μου κλέψει κάποιος κάτι.
Πήρα κάποια φυλλάδια και το βιβλίο της λογοτεχνίας. Έπρεπε να έχω μάθει το μάθημά του καθηγητή αλλά λύνοντας τις ασκήσεις των άλλων μαθημάτων δεν πρόλαβα ούτε να ανοίξω το βιβλιο της λογοτεχνίας.
Απογοητευμένη με τον εαυτό μου κατευθύνθηκα προς την αίθουσα όπου είχα μάθημα. Μπήκα μέσα και κάθησα σε ένα από τα λιγοστά θρανία.
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις λίγο πριν μπει ο καθηγητής είχαν μπει μέσα όλα τα παιδιά της τάξης αυτού του μαθήματος.
Πέρασαν μερικά λεπτά μέχρι να ανοίξει το μικρό του βαλιτσάκι και να βγάλει από μέσα μια στοίβα με φυλλάδια και να τα τοποθετήσει πάνω στην έδρα του.
YOU ARE READING
Πιάσε με
Teen Fiction"Πιάσε με" είπα και το χαμόγελο μου άστραψε με ένα διαφορετικό τρόπο. "Μα πως θα μπορούσα να σε πιάσω; Είσαι αρκετά μακριά από εμένα" άκουσα τη φωνή του να λέει με ένα παραπονεμένο τρόπο. "Άμα θες κάτι κάνεις τα πάντα για να το έχεις κοντά σου" του...