moustique et fleur

s

kahretsin.

-

aslında bu gece böyle olsun istemiyordum

hiçbir gecemin böyle olmasını istemiyorum, çünkü yalnızlık beni acıtıyor

ama o kadar yalnızım ki

şuracıkta ölsem kimse umursamayacak âdeta

umursamazlar.

-

ah,

diye bağırdım, boş evin duvarlarında yankılandı

kimse benim hıçkırıklarımı ve acılarımı duymadı

bomboş evimin kapısını kapıcı bile çalmadı

sivrisinekler beni biraz görünür hissettirirdi eskiden

ama artık sanırım öldüler

-

çiçeğim yüzünü sürekli güneşe dönüyor

bana bakmıyor, bakmak istemiyor, ayrıca sivrisineklere de bakmıyor

sivrisinekler de onu bıraktı, esâsen

çok korkunç yalnızım

-

canım acıyor

yere kırmızı boya dökülmüş sanırım

beyaz fayanslarım da beni sıkmıştı zaten, iyi oldu

duvarlarımı da bu renge boyaysam keşke

yarın ilk iş gidip bu renkten bulmalı

kan kızılı desem bulur muyum bilmiyorum

neyse zaten boyacıya da gidesim yok hiç

-

ayaklarım beni taşıyamıyor artık

yerdeyim, her mânâda yerdeyim

etrafımdaki kızıl renkli güzel boya çoğalıyor

başım dönüyor

vücudum acıyor

ellerim çok tutmuyor

bileklerimde de bir ağrı var ki, sormayın

sanırım biraz uyumam gerek

hiçbir şey hissedemiyorum

sadece soğuk

ve sadece üşüyorum

neden üşüyorum?

-

sivrisineklerin mevsimi bitmemişti oysa

tekrar sonbaharı görmek isterdim

ama göremeyeceğim

hoşça kal, sonbahar

hoşça kalın sivrisinekler

ve sevgili çiçeğim, hoşça kal

gözlerimi artık açamıyorum

hareket edemiyorum

edemiyorum

---

son.