Kaldırımın kenarına oturduk. Önümüzden araclar ve insanlar geçiyordu.
Saçları iki tarafdan yüzüne,yüzündende yere dökükdü.
Ve öylede çok güzel di.Çok.....
Ağlayacak zannettim.Ağlasaydı bende ağlayacakdim.
Ama o gülmeye başladı. Kahkahalar la gülmeye.......
Umutsuzluğunu güldü önce,sonra korkularını güldü,sonra benimle ne yapacağını bilmediğini güldü ....
Bende bilmediğimi sustum bir süre ... Peşinden de seni seviyorum mu sustum.
Gözleriyle ne yapıyoruz biz diye yazdı gözlerime ...Sıkıca yumdum gözlerimi ... Açtığımda ayaktaydı.
Ben de kalktim ... Konuşmadan yan yana yürüdük ... Yolun sonuna geldiğimizde
"Kahven varmı ???" Dedim. Varmış . İctik. Huzurla baktık ara sıra birbirimize , sıklıkla da bardaklara ...
Uzun süredir canım ilk kez bu kadar az yanıyordu...Kahve hiç bitmesin isterdim. Ama bitti.
Az önce yakaladığım huzura sarılarak usulca doğruldum...
Kapıda bir kez daha "SENİ SEVİYORUM...."dedim. Oda "hoşçakal..."dedi. Yada güle güle ...
En çok o an aşıktım ona...O kadar aşıktım ki uğurlarken ne dediğini bile anlamadım ...
SEN BENİM İLK YENİLGİM . SEN BENİM İLK KALP AĞRIMSIN...
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Lütfen emeğe saygı ...
