This So Called Love(On-Going)

Second Part

***********************************

"Salva.."

"oh?"

"M-may gusto sana akong itanong sayo.." Napalingon ako sa kanya. Kabado ang boses niya at halatang natatae siya.

"Sa kwarto, may CR dun. Ilabas mo na yan.. pfft~" kinutusan niya ko! peste. "Hindi masakit pramis -__-"

"Seryoso nga kasi.." iritado niyang sabi.

"Seryoso ako =___=" Napabuntong hininga siya. "K. payn! ano nga kasi yun?"

Katatapos lang naming kumain ng hapunan ngayon at naandito kami sa labas ng bahay para hintayin ang mahal kong ama. Wala. Ang tagal naman kasing dumating. Anong oras na ba? alas nuebe? alas diyes? ay ewan! basta ang alam ko, ang tagal niya at nababahala na ako.

"P-paano kung .. hey, 'kung' lang to ha? ano.. ahm.." pansin ko ang diin ng paglunok niya. Napakunot ang noo ko.

"Tumae ka muna. Baka hindi mo makaya e..."

Napahilamos siya sa mukha niya. Mukha siyang nade-depress! "Salva.. ano kasi e. Teka wag na nga lang! nakaka nerbyos ka namang kausap e! tss."

"Sabihin mo na habang may oras pa akong makinig." seryoso kong sabi. Hinihintay ko lang naman siyang magsalita. Ayoko siyang pangunahan. Siguro naman may rason siya kung bakit niya iyon ginagawa. Well. meron naman talaga. Kaso hindi ko lang maintidihan kung bakit kailangan niyang gawin ang mga bagay na yun.

Halatang nagulat siya sa sinabi ko."D-double meaning ba yan?" kabado niyang tanong. Hindi ako sumagot. Instead, nag hand gesture lang ako na ituloy niya na yung sasabihin niya.  

Bumuntong hininga muna siya bago mag salita. "haah! ok. Salva.. Yung tatay mo, sa... sa amin nag aano.. nag ta-trabaho.." mahina niyang sabi. 

I smiled. "I know."

"Y-you know? h-how? when? where?" dire-diretsyo niyang tanong. Panigurado nagugulahan na yan ngayon. Pfft!

"The day before we met?" balewalang sagot ko sa kanya. Lalo siyang naguluhan. "Sir. Javi... Hindi ko alam na ikaw pala yun. Not until nakita ko yung picture mo, nung araw na dinalaw ko ang tatay ko sa bahay niyo.."  I can still remember na hinawakan ko pa ang picture niya because i was mesmerized. Ang gwapo kasi ^__^

"And then?"

"And then that's it! kilala na kita." Lumingon ako sa kanya. "Ikaw? bakit ang dami mong drama sa buhay?" 

Umiwas siya ng tingin. Tensyonado si pare! 

"Sana kaya kong sabihin lahat ngayon. Para mabawasan na yung burdens ko.."

"Sige. Dun nalang muna sa part na, bakit ka nagsinungaling sa akin? bakit ka nagpanggap na sing dukha ko? bakit mo ako kinaibigan?"

"Wala kasi akong naging kaibigan sa tana ng buhay ko. Everybody hates me. Ayaw nila ako kaibiganin dahil sa.. dahil sa mayaman ako. Sabi nila, ang mga mayayaman daw kahit kailan hindi yuyuko. Kahit kailan hindi kayang magpakumbaba at kahit kailan, sarili lang nila ang iniisip nila. I just wanted to have friends. Gusto kong i-prove na hindi naman lahat ng mayayaman, ganun. So nung nakitakita noon.. ipinangako ko na sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para maging kaibigan kita." Oh~ i thought na-starstruck lang siya sa mala dyosa kong kagandahan kaya niya ako kinaibigan. Well, mali pala. pfft! nakakaiyak T_T joke.

"Pero bakit ako ang napili mo?"

He smiled at me. "Kasi mahirap ka? sabi ko, chance ko na yun para mai-prove na iba ako sa lahat ng mayayamang nakilala mo." kakainsulto to! -__- pasalamat siya.. naku naku!

"Letche ka. Akala mo naman super hate ko na lahat ng mayayaman! duh? kung ayoko talaga sa mga uri niyo, edi dapat nung nakilala palang kita iniwasan na kita? tss." nakairap kong bulyaw sa kanya. Eh kasi .. tsk.

"Hindi ko naman alam na alam mo na pala yung tungkol sa buhay ko.. sorry ha? kasi nagpanggap pa ko na... alam mo na?"  

"Wala yun! ang akin lang naman. Kung talagang gusto mong patunayan ang sarili mo, dapat magpaka totoo ka lang! ikaw e. Ang dami mo kasing kadramahan sa buhay -__-"

"Sorry na.." nagulat ako sa pag hawak niya sa kamay ko. Napatitig ako doon. "Tsaka pala ano.. pwedeng himingi ng favor?"

Kumunot ang noo ko.. "Ano?"

Dahan-dahan niyang kinalas ang kamay niyang nakahawak sa akin saka bumuntong hininga. Yung bang napaka lalim? parang may pinanghuhugutan a.

"P-pwede bang magpanggap ka bilang.. bilang girlfriend ko?" napakagat siya sa labi niya habang titig na titig sa mga mata ko. My gosh! matunaw ako men! "Please?" dagdag pa niya.

At kahit alam ko na ang rason kung bakit niya iyan sinasabi. Hindi ko parin mapigilan ang hindi magtanong ng "Bakit?" may gusto lang naman kasi akong kumpirmahin. Che!  

"I-Ipinag kasundo kasi ako ng Papa sa isang babaeng hindi ko naman mahal.." nag igting ang panga niya pero gwapong-gwapo parin siya.Tss. Diba kasalan ang maging sobrang gwapo? dapat ikulong na to e! kaysa ako nalang palagi ang napapa away, siya nalang ang itatago ko. Huehue. Di niyo gets? wala akong pake. Mag isip kayo dyan. tse!

Tinapik ko kunwari yung balikat niya. Tsumatsansing lang ako tange! pfft. "Wag kang mag alala.. nandito ako. Tutulungan kita *wink* " saktong pagkasabi ko nun ay dumating na ang magaling kong ama. "O! ang aga niyo ngayon a? anong nangyare?" sarcastic kong tanong nang makalapit siya sa amin. Napatingin siya kay kengkoy at pasimpleng tumango."Sus! alam ko na yan,matagal na."

Umiling-iling lang ang magaling kong ama bago magsalita. "Gabi na po, sir. Hinahanap na kayo ng papa niyo.

Tumango si Jav, tsaka lumingon sa akin. 

"Oo na. Umalis ka na. Abala ka na e." Natatawa kong sabi saka sya itinulak papunta ng sasakyan niya.

"So, I'll see you tomorrow?" Nakahawak sa batok nyang sabi habang hindi makatingin sa akin ng diretsyo. Pfft.. ngayon pa nahiya.

"OO na nga diba? sige na alis na."

"Ok. Asdfghjkl.." I smile. Kunwari nalang wala akong narinig.

--

A/N:  WAAAAAH!! AFTER SO MANY YEARSSS! NAKAPAG UD NA RIN :* THANKS FOR READING!^___^