The Twelve Hot Men :OFFICIAL #FANFICTION (COMPLETED)

Chapter 79:The Decision

(SUMMER'S POV)

Ayokong bumalik doon gusto kong mag-isa nandito ako sa park at nag iisip kung tama ba ang lahat nang iniisip ko.

"Bakit kanaman ganto saken! Ha! TADHANA! Bigyan moko nang katahimikan!"iyak ako nang iyak buti nalang at walang tao.

"Hindi ko alam kung napapano ka pero..nandito ako kasama mo."napatingin ako sa humawak nang balikat ko.

"Madie? Madieeee!"sabay iyak ko at niyakap sya hindi ko alam pero para akong bata.

"Tsk! Bakit kaba ganyan ha! Naiiyak tuloy ako kala koba matatag ka umayos kanga."sabi nya pero iyak lang ako nang iyak.

"Hindi ko alam kung ano nang gagawin ko, ayoko na ang hirap para saken na tanggapin lahat."sambit ko.

"Alam kong masakit kaya nga ako nag punta dito para damayan ka pero kapag may kaylangan ka nandito lang ako."tinext ko kase sya kala ko hindi nya ako pupuntahan.

"Hindi kana ba galit? Sorry sorry!"ngumiti naman sya.

"Naiintindihan kita sorry slow kase ako kaya ganon ang reaksyon ko sorry summer freinds parin tayo ha!"at pinunasan yung luha nya napangiti ako.

"Oo naman, nga pala gusto kong mag bonding naman tayo kahit saglit lang namiss kita!"tumawa naman sya.
_____________________________________________________

"You mean...si adel ay si andrea? At kapatid nya si carlo? Nakakalito bakit adel ang pangalan nya?"ang dami nyang tanong pero..

"Hindi ko alam."malumanay kong sagot ang sama nila!

"Akala mong mabait, katulad lang pala sya nang ityura nya plastic!"inis nyang sambit.

"Pero alam kong may dahilan sya."at kumain nang ice cream.

"Pero sumusobra nasya! Ang bait bait mo sa kanya tapos ganon sya pati ako nilinlang nya pati ang grupo maging ang mga kapatid mo grrrr, kagigil!"pero natawa nalang ako.

"Sabi nga nila kapag sumingaw ang barbie lalabas na ang tunay na panget nito kaya sya MUKHANG MANIKA PERO PLASTIC NAMAN."pumalakpak naman sya.

"Tama, kaya humanda sya saken."pero umiling ako.

"Madie tayo palang ang nakakaalam nito ayokong malaman pa nang iba ako nang bahala sa kanya."pag mamakaawa ko.

"Pero...tsk! Sige nanga suporta nalang ako."kaya naman ngumiti ako.

"Oh! Gabi na pala."sambit nya hindi ko pansin kaya naman tumango nalang ako.

"Gusto mo hatid na kita?"umiling nalang ako.

"Mag lalakad nalang ako ingat kaha! See you tomorrow!"at pekeng ngiti mag isa nanaman ako.

Uuwi akong mag isa? Tss, sanay nako kaya tumayo nako at nag lakad papauwi parang gusto kong umalis samin pero..

Parang hindi ko kaya? Pero ayoko munang makita sila gusto kong mag isa dahil narin siguro nasanay nakong mag isa, mag papahinga lang naman ako at kapag tapos na haharapin ko na ulit sila maging ang mga lee....

SANA LANG MAY BABALIKAN PAKO.
_______________________________________________________

"Saan ka galing?"nagulat ako kaya naman napalakas yung sarado ko nang pinto.

"Sa labas."walang gana kong sagot kay baekhyun.

"Ayos kalang ba?"tanong nya tsk. Obviously hindi pero tumango nalang ako para makaakyat na.

"Summer?"tawag nya kaya naman lumingon ako.

"Baekhyun pagod ako mag papahinga nako."nakita kong peke syang ngumiti.

"Hmm..tatanungin kolang naman kung makakapunta kasa concert, pero sige mag pahinga kana muna."tapos nag punta syang kusina sanay kase syang tinatawag na BAEKHYINIEE pero..iba na kase ngayon.

"Summer pwede ba tayong mag usap?"ngayon kolang napansin na nasa hagdan pala si oppa xiumin.

"Alam kong pagod ka, pero favor lang."sambit nya tumango nalang ako.

Nag punta kaming garden para sana walang makarinig ewan ko pero parang kinakabahan ako...

"Sa nangyare alam kong malungkot ka."pero hindi ako sumagot.

"Natatandaan moba yung sinabi ni ate shaina?"tanong nya.(Chapter 69:What's going on?)

"Alin yung sana pag dating nang puntong alam kona lahat, hindi kami magibang pamilya?"napaluha ako.

"Oo, alam kong may tiwala ka sakanila."sambit nya.

"Yun nga, may tiwala ako pero sa nangyayare ang daming sekreto ang daming gumugulo saken."at napamunas ang dalawang palad ko.

"Summer? Nandito kami pero ikaw itong ayaw kaming papasukin jan sa puso't isip mo lagi mong iniisip na mag isa kana ikaw yung na hihirapan."napatingin ako at napatayo.

"So, ako payung selfish ako payung nakakasakit? Ako payung hindi umiintindi? Ha? Ganon ba?"at tumalikod.

"Hindi sa ganon pero, kase kung nakita mo sila kanina lahat sila nag sisisi may rason pero ayaw mong pakinggan."ang hirap.

"Rason! Rason! Puro nalang rason pano naman yung rason ko!? Ang hirap sobra kaya kung pwede kung kakausapin nyo ko tungkol dito wag nalang pa-god-na-pa-god nako!"at sinimulang mag lakad papasok pero nilingon ko muna sya.

"Pero salamat, wag kang mag alala kahit hindi nyoko makita lagi akong nakatingin sa innyo congrats galingan nyo sa concert."at umalis na doon umiiyak ako habang umaakyat nang hagdan.

BUO NA ANG DESISYON KO...