Love is Sacrificing: Second Chance

Chapter 2

chapter 2.

 a/n:  may mga konting part lang ako na in-edit dito..

la..la..la..la..la..la

mukha na kong la..

pwede bang so naman..

so.. so.. so.. so...

tss.. ang sagwa.. green haha:)

tingin tingin sa kanan at kaliwa ko..

at nakita si Jm este si Kaape.. este john michael..

tahimik ah.. walang friends kawawa naman...

"yow"-ako

"yow ka rin".. tumingin lang siya sa akin.. at tumingin lang rin ako sa kanya..

inshort nagkakatitigan kami...

tss.. creepy....

"ano gusto mo tawag ka sayo?" ako na yung unang umiwas ng tingin , para kasing ano eh.. ano eh.. basta may ano..

"kahit ano wag lang panget."

"weh?joke ba yun?"

"tumawa ka ba?"

"hindi"

"edi, hindi joke yun di ka tumawa eh.."

grr... tubol to ah..

"weh.." tapos umalis na ko baka mabara ulit ako...

once is enough ,

two is too much..

pagkaupo na pagkaupo ko siya namang pagpasok ni maam

"ahm pano ko ba sasabihin to.. its just that may malilipat sa inyo at pupunta sa ibang section.."

nung mga oras na yun..di ko alam kung anu ung mararamdaman ko.. naiiyak na nga rin ako..

grabe ang bigat..

syempre di ba, isang taon ko rin silang nakasama nung grade six kami..

alam ko.. andyan lang sila sa kabilang room..pero iba pa rin kapag magkakakclassmate kayo di ba??

ay ambot!!

napatingin ako sa kaliwa ko..

"john michael..."

tumulo yung luha niya nung sinabi ni Maam yun..

napatulala ako.. first time kong makakita ng lalaking umiiyak.. except sa mga bata..

parang natatawa ako.. pero greta..  pigilin ang ngiti.. indi yan pupwede ngayon.. hiindi yan ang hinihingi ng pagkakataon..

kasi..

"april joy"

ayun... shoot..si april malilipat ... naiyak ako ng tuluyan..

bakit ba kasi.. merong ganyan ha.. meron pa silang lipatan na nalalalman...

napatingin ako sa kanan ko.. hala umiiyak sila..

Ella, Jeannette at Anna.. eh.. tanaga mo sinong di iiyal eh.. kaibigan rin sila ni pril..

hai..

pagtingin ko sa likod ko.. si len ang babaeng bilang ang reaksyon eh nakayuko lang..

hanggang sa canteen nadala namin siguro yung malungkoy na ambiance.. ang tahimik namin,  

nakaupo ako dun sa isang upuan at hinihitay yung ibang kasabay ko..

nakita ko naman sila Jeannette ..

weird namin, di kami sabay sabay kumain..

ewan ko kung bakit..

may sarili silang kasbay ako din meron..

ayokong tanugin si Jeannette ..

malamang ang isasagot lang sa akin nun eh..

"eh.. nakakasawa kasi yung mukha mo eh."

Boom!!

Basag!!

lumipas ang mga buwan , araw mga bituin.. haha.. kumanta daw ba??

unti unti na naming natatanggap yung mga pangyayari..

kala  mo kug makapagsalita ako may namatay.. heheh.. joke lang..

eto ako nakikinuod sa kanila na naglalaro..

naglalaro ata sila ng 'calling-calling'

 Bata pa talaga kami..

:))

Ang pagbabago, hindi naman nawawala yan eh..

sabi nga di ba??  "Change is the only permanent thing in this  world"

Ang tao hindi bumabata, tunatanda tayo.. khait anong gawin nating pigil hinding hindi natin yan mapipigilan..

May mga pagbabago na hindi natin maiiwasan, mapa  pisikal man o mapa emosyonal..

the way we think..   nagbabago

kung paano tayo makisama sa ibang tao.. magbabago.

at kaalinsabay ng mga pagbabagong iyon eh mga problema, mga mas seryoso at mabibigat na problema...

na sa sobrang tindi eh..

eh  NAPAPAHILING TAYO NA SANA HINDI NA TAYO TUMANDA

sana habang buhay na lang tayong bata.. yung tipong simpleng bagay lang ang iniiyakan..

hindi yung mga bagay na masakit na sa sobrang sakit eh nakakabaliw at nakakamatay..

yung tipong sa simpl eng bagay lang rin ang ikakasiya..

yung tipong napakababaw lang ng problema.. yung mga problemang madaling solusyunan at sagutin..

parang ganto lang..

kapg nasa school ka at may nang away sayo??

gaganti ka ba o mananahimik na lang..

saan mo ba itatapon yung mga basura mo?

sa bulsa , sa basurahan, o kung saan san na lang..

kapg ba may kinuhang gamit ang classmate mo sayo,

kukunin mo ba o hahayaan mo na lang..

kapg ba may bagay na nawawala sayo.. hahanapin mo pa  ba?? o hahayaan mo na lang sa iba  ang pumulot at mag alaga nito..

yung mga pinoproblema mo na sobrang babaw eh  natatawa ka na..

yung totoo bang may kinkasal na tikbalang kapg may araw pero umuulan??

nasa dulo ng rainbow ah may mga kayamanan..

pero hindi pupwede  .. 

kasama nasa realidad ng buhay ang tumanda at makaranas ng mga  bagay bagay..

ang makasakit at masaktan..

ayts.. haha ang layo na ng narating ko.. grabe nasa earth pa lang sila ako   jupiter na hahaha:)