Jimin
"Hadi jennie uyan.. lütfen. Yaptığımdan pişmanım.. lütfen affet. Hepsi benim yüzümden oldu. Ju-ngkook un bir suçu yok. Ona bunları yapmasını ben söyledim. Jennie.."
Fısıldayarak konuşuyor ve eli ile de jennie nin elini tutuyordu jimin. Yaptığından pişman dı ancak her şey kız kardeşi için di.
Konu kız kardeşi ise jimin çok bencil olabiliyor du. Ancak her şeyi kız kardeşi jennie için yapmıştı.
Daha fazla konuşamadı. Konuşamıyordu ki.
Bir umutla uyanmasını bekledi jimin. Ama uyanmadı jennie.
Bir süre sonra odanın kapısı açıldı. Gelen hemşireydi.
"Sizi dışarı alalım. Konuşma süreniz doldu."
Jimin umutsuzca elini jennie nin ellerinden çekeceki. Fakat jennie bırakmıyordu.
"Jennie.. elimi bırakmıyor!!"
Uyanmışmıydı jennie. Bu mümkün olabilir miyidi ki?
Hemşire hemen jennie nin yanına koştu. Jennie zorda olsa konuştu.
"Sen.. doğru mu söylüyorsun oppa?.."
"Ne diyor?"
Hemşire jimin i takmadan koşarak doktarın yanına gitmişti bile. Oda da sadece 2 si vardı. Jimin oda dan çıktı hem kızlara hem de annesine bu müjdeli haberi verdi.
Bu sefer hepsinin gözünden mutluluk gözyaşları vardı.
Doktor jennie nin odasına girdi.
Artık jennie uyanmıştı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|Zorlu Aşk| Jenkøøk |TAMAMLANDI|
Fanfic"Neden bizden olmuyor?" "Belki de sen çabala mıyorsun."
