Telefonum ard arda defalarca çalması üzerine , güç bele istemsizce yataktan dogrulmuştum.Komidinin üzerindeki telefonumu alıp ekranı açtığımda baktığım ilk yer saat olmuştu . 23:00 bu saat'de kim niye arardı ki ?.son aramalara baktım arayan kişi annem'di.Bügün annem ile babam gece nöbetindelerdi .Anneme geri dönüş yaptım,bir iki kez çaldıktan sonra telefon açıldı.
Duru; Batu oğlum öncelikle söyleyeceğim şeyden sonra sakin olucaksın çünkü çok kötü birşey oldu.
Batu ; Ne oldu anne söylesene ?
Duru; Oğlum Yağmur ...
Batu;Anne ne oldu Yağmur'a?Söylesene!
Duru;Araba çarpmış , bizim hastaneye sevk edilmiş.Durumu oldukça agır şu an amaliyathanede amaliyat yeni başladı.Bende giriyorum şimdi çıkınca durumu hakkında bilgi vericeğim .Sen öncelikle sakin ol tamammı?
Batu; Anne ona birşey olmasın.O ölemez !
Telefonu dahi kapatmadan hemen üzerimi hızlıca giyinip arabanın anahtarını ve henüz örtmemiş olduğum telefonu elime aldım.Telefonun karşı tarafındaki annemin yalvarışlarını duymazlıktan gelerek kapattım.Hızla merdivenlerden inip kapımın önündeki arabama bindim .Hızla babam ile annemin çalıştıgı hastaneye dogru gaza bastım.Gözyaşlarım ard arda damlıyordu ,kalbim acıyordu sevdiğim kız şu an yaşam mücadelesi veriyordu . O kadar hızlı sürüyordum ki trafik lamları dahi umrumda olmadı.
Batu; Yağmur hayır sana birşey olamaz hem biz daha evlenicegiz çocuklarımız olucak bana söz verdin biz ayrılmayacagız.
Nihayet hastane'nin önüne gelmiştim .Kapıyı örtmemiş anahtarıda kontağın üzerinde bırakmış sadece ona koşuyordum .Merdiven basamaklarını üçer üçer çıktım hızla .Amaliyathanenin kapısının önüne gelmiştim .Kapıyı çaldım sesli bir gürültü ile birkaç dakika sonra içerden bir hemşire çıktı.
_ Hala durumu kritik Amaliyat devam ediyor
Lütfen sakin olun.
Batu;Sakin falan olamam içerdeki benim kız arkadaşım ve şu anda yaşam mücadelesi veriyor .Nasıl sakin oluyum?
Amaliyathane'nin kapısı açıldı.Annem ve babam çıkmıştı.Üzerlerindeki önlükte ve elelrindeki eldivende Yağmur'un kanı vardı.Hemen yanlarına koştum .Endişe ve korkuyla yüzlerine baktım.
Batu; Yağmur iyi degil mi ? Ona birşey olmadı.Iyleşecek deyil mi ?.
Ancak sordugum sorduya cevap vermek yerine yüzüme bakıyorlardı tıpkı acır bir ifadeyle bu duruma oldukça sinirlenmiştim.
Batu;Cevap versenize!Birsey deyin artık yüzüme bakacagınıza.
Aziz; Malesef Yağmur'u kaybettik.Başımız sağ olsun .
Babamın söylediği kelimelerden duydugum ve defalarca beynimde yankılanan kelime şu olmuştu." Yagmur'u kaybetdik". Amaliyathane'nin kapısı açıldı bir kez daha bu sefer o çıkmıştı .Bembeyaz bir çarşafla tüm bedeni örtülmüş .Durdurdum ve çarşafın baş kısmını elimle yavaşca araladım.Dudakları mosmordu , gözleri kapalıydı ,kafasından çenesine dogru kan akmış ve çenesinde donmuş.Dokundum yüzüne usulca buz gibiydi eyilip öptüm yanagından bir kaç damla gözyaşlarım dudagına dogru damladı .Sonra sedye önümden hızla sürüklendi . Tekerlerin çıkardığı o gıcırtıyı duyabiliyordu .Arkasından boguk bir ses tonuyla bagırdım belkide son seslenişimdi ona .
Batu; Hani birbirimizi asla bırakmayacaktık?Niye bıraktın beni Yağmur!Niye benden gittin?
Hastane'nin koridorlarında yankılanmıştı ona son seslenişim .Amaliyathane'nin kapısının önüne diz çöküp tıpkı çocuk gibi hıçkırıklara boguldum sonra duvarları yumrukladım .Tek bir söz dökülüyordu dudaklarımdan" Neden!".
Batu; Oğlum sakin ol elin kanıyor yapma nolur .Hemşire hanim sakinleştirici igne getirin hemen .
Aziz; Oğlum gel buraya biraz sakinleş.
Hızla uzaklaştım onun benden gitdigi , amaliyat kapısı'nın önünden...
Arabaya binip uzaklastım oradan tek istesigim de buydu olabildiğince uzaklaşmak istiyordum oysa on beş dakika önce hızla koşuyordum bu hastaneye gözlerim yaşlıydı icimdeki o ateş canımı yakıyordu .Nereye gittiğimi bilmiyordum.Arabayı çok hızlı kullanıyordum tek gördügüm birkaç kişinin elleriyle birseyler anlatmak istedikelri oldu sanki benim görmemi istercesine ama umrumda degildi kimse hızımı hiç kesmedim sonra tek duyabildiğim son anda sıktıgım frenimin sesi ve o büyük gürültü , megersem çıkmaz sokaga girmişim .Elleriyle anlatmaya çalışıyorlarmış sensizligin acısıyla meşguldüm...
Sonra karardı her taraf .
Batu;Yağmur sensin yaşıyorsun tut elimden hadi .
Yağmur;Neden geldin?Sen yaşamalısın git hadi .
Batu;Hayır seni almadan gitmem o zaman birlikte gidelim hadi uzat ellerini .
Ben adım atdıkca uzaklaşıyordu benden sonra bir anda yok oldu .Seslendim ,bagırdım,yalvardım ama gelmedi .aradım her tarafı bulamadım .Sonra gözüme bir ışık çarptı gözlerimi araladım başucumda Annem ,Babam ,Volkanve Edis vardı.Dogrulmaya kalktım ama beceremedim her tarafım acıyordu .Güc bela konuştum.
Batu; Burası neresi ?.
Volkan; kanka hastanedesin .
Edis;iyisin deyilmi kardeşim?
Duru;Korkutdun bizleri oglum .
Aziz; Duru gel hayatım oģlumuz dinlensin .
Duru;Peki hayatım çıkalım.
Annem ve babam odadan çıktılar .Edis bana bakarak endise ile bakarak aynı sorusunu yöneltdi .
Edis;Iyimisin kardeşim ?
Batu; İyiyim heralde.
Birkaç dakika sessizlik hakim oldu odada sonra yorgun bir ses tonuyla konuşmaya başladım .
Batu;Birlikte kurdugumuz hayallerimiz vardı bizim.Evlenicektik birlikte aynı hastanede doktor olucaktık beraber çalışacaktık tıpkı annem ile babam gibi yaşam vericektik .Çocukluktan beri bir tek ona atdı kalbim on beş sene oldu yaşımız yirmi büyüdük.Ben istersim ki bir ömür sadece ona atsın .Şimdi kalbime güç veren o güç yok , Tekrar bana bakıp gülümserkenki o dudagının o sag köşesindeki bakmaya doyamadıgım gamzeli kız yok , ya da her gün tam 08:00 'da hadi uyan uykucu seni diye gülüsleriyle huzur veremiycekti ,Üzüldügümde kahkasıyla beni neşelendiremiyecekti evet gitmişti üstelik birdaha gelmemek üzere...
Sizcede iyimiyim?
1.Bölüm'ün Sonu☆
