Z życia wzięte

Prolog

-KLAUDIA! JA TAK NIE MOGĘ ŻYĆ- Wykrzyczałem na przyjaciółkę, która położyła mi dłoń na plecach.

-Oliver uspokój się, misiu on nie był ciebie wart, rozkochał Cię w sobie i zostawił nie widzisz tego jaki z niego dupek?- Usiadła obok mnie na zimnym chodniku i otarła lecący łzy po moich policzkach

-A-ale, Klaudia dziękuję Ci za to, że ze mną jesteś tutaj ale dobrze wiesz jak to jest prawda? Starszy ode mnie, wprowadził mnie w ten świat, otworzył mi oczy, wszystko nabrało ciepłych barw, dał mi poczucie bezpieczeństwa, obiecał wiele rzeczy, tyle razy poprawiał mi humor, był ze mną w najgorszych chwilach, dawał pomocne rady... Wyznał mi miłość... Ale jak ja mu również wyznał-em...- zakryłem twarz dłońmi i zacząłem wylewać kolejne słone wodospady- t-to co usłyszałem? "Za późno, już kogoś poznałem, przyjadę w wakacje dalej jesteś moim bratem i przyjacielem wciąż numerem jeden Oliver"- szlochałem w niebo głosy a brunetka przytulała mnie i uspokajała jak tylko mogła.

-Nie był ciebie wart.... UGH DOBRZE WIESZ, ŻE NIE UMIEM POCIESZAĆ. MINĄŁ JUŻ PONAD MIESIĄC  CZY DWA WIĘC ZAMKNIJ PYSK, PRZYTUL SIĘ,PODAJ MI JEGO ADRES ...  JUŻ TAM JADE I ZAJEBIE GNOJA!- Wykrzyczała Klaudia a mi że strachu zrobiło się zimno i wtuliłem się w nią bo bardzo tego potrzebowałem.

-Uwielbiam Cię, proszę chociaż ty mnie nie zostawiaj- przytuliłem się do niej szepcąc jej to do ucha i nie zważając na ludzi w okół nas. Robiliśmy niezłe zbiegowisko.

-Przyjaciele są zawsze w najgorszych chwilach, nie zostawię cię głuptasie ty mój- pogłaskała mnie po głowie i pomogła wstać - Chodź do mnie ogarniemy cię jakoś i w końcu pobędziesz ze swoją ukochaną i świrniętą kumpelą- Rzuciła radośnie i szliśmy w stronę jej domu.

Byliśmy już u niej w domu, moje oczy jeszcze lekko czerwone lecz bez łez i napuchniętych powiek. Zamówiliśmy pizze, obejrzeliśmy kilka komedii i poprawiła mi humor, lecz w mojej głowie wciąż pustka i smutek. Czy potrzeba i zyskanie szczęścia to tak wiele? Tak to bardzo dużo. Zrobiło się późno więc zacząłem wracać do domu. Czekałem na autobus, który miał być dopiero za 25 minut, więc w wolnej chwili wszedłem na przeglądarkę i na pewien portal internetowy, nie wybierałem kryterium bo obojętne mi było kogo znajdę, ważne by zająć czas.
Minuty leciały, osoby się przewijały, aż w końcu autobus przyjechał. Wsiadłem. Jadę. Jadę. Za 2 przystanki wysiadam, i nagle widzę pierwszy raz kogoś o nicku "Oliver :}" Skoro to imiennik i pewnie hetero a tak nudno to czemu by nie napisać.

Nie Ciekawy: Hey imienniku

Oliver: Hejoo imienniku :D

Nie Ciekawy: Jak tam?

Oliver: A dobrze, siedzę sobie w salonie jedząc kolację i nudząc się nie miłosiernie, a u ciebie kolego?

Nie Ciekawy: Wracam do domu od przyjaciółki, nie za późno na kolację imienniku? :O

Oliver: Oj tam, i tak jestem niedożywiony Oliverku 8)

Nie Ciekawy: Nie śmiej się z niedożywienia! Ale dobrze udam, że nie widziałem :>

Oliver: Intrygujesz mnie, hehe. Ja się wcale nie śmieje! Wmawiasz mi kłamstwa! Zamiast mi tu kity wciskać to lepiej powiec mi "Raczej Ciekawy" ile masz latek?

Nie Ciekawy: 16 a ty? :/

Oliver: 18 za kilka miesięcy, skąd jesteś?

Nie Ciekawy: Uuu to pewnie rozmyślisz się z pisaniem ze mną więc miłego losowania dalej, dobranoc Oliver.

Oliver: Nie! Ja chcę z tobą pisać. Niby czemu miałbym przestać? Wiek to tylko liczba. Dowiem się skąd jesteś?

Nie Ciekawy: A inni ludzie zazwyczaj nie pisali potem, ale jak tak mówisz to mniejsza z tym. Ja Gdańsk a ty?

Oliver: Okolice Wejherowa, mam do ciebie nie tak daleko ! Może by się można było kiedyś spotkać hehe.

Nie Ciekawy: Uuu, może może. Masz dziewczynę?

Oliver: Nie i nie szukam...

Nie Ciekawy : Ja na przykład szukam... Ale nie dziewczyny...

Oliver: Czyli mam rozumieć, że ty jak i ja wolimy chłopaków? O+O ciekawie by było hehe :D

CHOLERA PRZEGAPIŁEM MÓJ PRZYSTANEK!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A o to prolog, poznajcie bohaterów, później będzie ich więcej ale na dziś to tyle. Mam nadzieję, że się spodobało!

Do następnego!