𝔗𝔥𝔢 𝔴𝔯𝔬𝔫𝔤 𝔣𝔩𝔦𝔤𝔥𝔱 - 𝔈𝔩𝔢𝔨𝔱𝔯𝔦𝔰𝔨

𝙸 𝚕𝚘𝚟𝚎 𝚢𝚘𝚞😭❤️

Το άλλο πρωί ξυπνήσαμε νωρίς και φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Μετά φάγαμε το πρωινό μας χωρίς να μιλάμε. Γιατί να φύγουμε τόσο γρήγορααααααα (ναι γιατί ένας μήνας με τους Μ&Μ δεν είναι τίποτα καλέ!);;;;; Ούτε καν προλάβαμε να γνωρίσουμε τους γονείς τους!!!!! Αδικία αδικία αδικία Α-ΔΙ-ΚΙ-ΑΑΑΑ😭
Αφού φάγαμε ανεβήκαμε να ντυθούμε.

Εγώ φόρεσα αυτό:

Και η Τίνα αυτό:

Μετά χαιρέτησα το υπέροχο αυτό σπίτι και το υπέροχο αυτό χωριό που θα μου λείψουν φοβερά πολύ😭. Και κάποτε ήρθε η ώρα να πάμε στο αεροδρόμιο. Μπήκαμε στην λιμουζίνα και ξεκινήσαμε. Τα αγόρια είχανε πάρει την έκφραση που έχουν όλοι στις κηδείες, λες και εγώ και η Τίνα ήμασταν καλύτερα. Και μετά φτάσαμε😭😭😭😭😭😭😭.
Η ώρα του αποχαιρετισμού ήταν πολύ δύσκολη. Πρώτα είχα την Έμμα μισή ώρα αγγαλιά και έκλαιγε και έλεγε πως ήμαστε οι ηρωίδες της και θα της λείψουμε πολύ και στο τέλος μας έδωσε από μια ζωγραφιά. Μετά με αγγάλιασε ο Μαρτίνους κανα δεκαπεντάλεπτο. Μετά ο Μάρκους με πήρε πιο πέρα για να με χαιρετήσει. Τα μάτια του ήταν υγρά και εγώ τον αγγάλιασα.

Εγώ: Σ'αγαπώ, μην μου στενοχωριέσαι.

Τώρα έκλαιγα και εγώ.

Μάρκους: Μέχρι που;

Εγώ: Μέχρι το πιο ωραίο όνειρο.

Και μετά φιληθήκαμε για τελευταία φορά. Ο Μάρκους τότε μου έδωσε ένα μεγάλο κουτί.

Μάρκους: Κάτι για να με θυμάσαι.

Τον αγγάλιασα μια στα γρήγορα και μετά άρχισα να τρέχω με την Τίνα να προλάβουμε το αεροπλάνο. Μέχρι να απογειωθεί, τους κοιτάζαμε που μας χαιρετούσαν. Έτσι και εμείς αποχαιρετήσαμε την υπέροχη αυτή χώρα.

Τίνα: Άνοιξε να δούμε τι σου έδωσε.

Και το άνοιξα το κουτί. Μέσα βρήκα ένα μικρότερο κουτάκι και ένα σακουλάκι. Πρώτα πήρα το σακουλάκι. Μέσα υπήρχε μια μπλούζα από το MMstore. Την θυμάμαι είχα πει πως μου άρεσε πολύ όταν το επισκεφτήκαμε στο Όσλο. Μετά άνοιξα το κουτάκι. Βρήκα εκεί ένα κολιέ με ένα διαμαντάκι.

Τίνα: Omg λες να είναι αληθινό;;;

Είχε και κάρτα και την διαβάσαμε.

« Όλι, μπορεί να το διαβάζεις αυτό στο σπίτι σου πίσω στην Ελλάδα, ή στο αεροπλάνο. Θέλω να ξέρεις πως ποτέ δεν έχω ξανανιώσει έτσι για κάποιο κορίτσι. Έτσι σου πήρα κάτι να με θυμάσαι. Το διαμάντι είναι αληθινό, όμως τα λεφτά δεν έχουν σημασία,

                              Με απεριόριστη αγάπη
                                                       Μ.Γ.»

Τίνα: Βρήκες που θα σπουδάσεις σε μερικά χρόνια.

Εγώ: Αυτό ακριβώς.

Η πτήση ήταν αρκετά κουραστική γιατί το αεροπλάνο είχε κενά αέρος και μας έσπασε τα νεύρα η Ryanair.

Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, οι μαμάδες μας, οι μπαμπάδες μας και τα αδέρφια της Τίνας μας πήραν και πήγαμε όλοι μαζί σε μια ταβέρνα. Εμείς τους είπαμε τα πάντα εκτός από ότι ο Μάρκους και ο Μαρτίνους ήταν τα αγόρια μας.

ΤΕΛΟΣ