My Unexpected Prince (MUP)

Chapter 38: .....LOVE

Dedicated to you!! opo ikaw!! Ito na ang updtate na dedicated for you...Keep supporting MUP and enjoy~~ :DD

==================================

Chapter 38: .....LOVE

Alliyha's POV

Time passes by...Masaya kaming nagsalo-salo sa hapagkainan.Pero wala pa rin pumapansin kay Kevin...Teka lang ha! Hindi sa may pakielam ako! Napapansin ko lang na nasa sulok siya walang imik at kumakain lang. O diba? kapansin pansin siya! =___=

Ako naman kinakausap lang nila Alexa at tumatango lang ako kahit hindi ko maintindihan sinasabi nila....at hindi ko namalayang nakatingin na lang pala ako kay Kevin....Nakakainis naman! Umayos ka nga Puso!

"Try this one iho! luto 'to ni Cess!" Nag-alok si mama ng Kaldereta kay Kevin at tinitigan niya iyon sandali....Teka...Kaldereta?.....MAY PEANUT BUTTER YUN!!! Bago pa siya makakuha ay agad kong inagaw sa kanya ang ulam...at nalaglag ang serving spoon.

Napatigil sa pag-uusap usap ang lahat at tumingin sakin. Tsk!! ano na ngayon Alliyha! Para kang baliw!! may sariling utak mga parte ng katawan ko! Nagulat nalang ako ng kinuha sakin ni Kurt  yung ulam at ngumiti..Dahil nasa gitna siya ng table at nasa magkabilang corner lang kami ni Kevin, kaya madali niya itong nakuha...

"Thanks Alliyha! Favorite ko talaga 'to eh!" Doon ko lang narealize yung ginawa niya at napangiti nalang din ako...Saved by him again!

Pero nagulat ako...hindi, nagulat kami ng biglang kinuha ni Kevin yung ulam at nagsapaw sa plato niya at mabilis na kinain...Hindi ko alam ang dapat maramdaman nung moment ka kinain na niya iyon at halatang hirap na hirap na....Nag take over na ang puso ko at siya na ang nag-decide.

"Kevin, tama na yan!" tumayo ako sa pagkakaupo at pumunta sa direksyon niya...All I know is..Nakakaramdam ako ng kaba at takot dahil sa nangyari na sa kanya ito noon and.....It's all my fault.

Inaagaw na ni Kurt yung plato ni Kevin pero subo lang ito ng subo hanggang sa kusa nalang siyang napabitaw sa hawak niya kubyertos at humawak sa dibdib. 

"Kevin ano ba!" Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi and look straight into his eyes painfully. 

The least of my expectation that there was a teardrop fell from his eyes...I can't move, I can't think, I barely breath....All my systems had shut down. My world stpos from spinning, even around me too. He cried? No....he's crying? Should I be happy with it? Should I be thankful? For what?