გამრაჯობა, მე ვარ მარიამი 15 წლის სკოლაში ცუდად არ ვსწავლობ მიყვარს კითხვა და მეგობრებთან ერთად სეირნობა თუმცა მარტოც კარგია სეირნობა თუ ვინმე გიჟი არ გადაგეკიდა რათქმაუნდა ისე როგორც მე...
24 სექტემბერი, 22:09 გარეთ წვიმს. მეგობრების შეკრებიდან სახლში ვბრუნდები, ჩემთვის მივსეირნობ მოკლე გზით რომ მალე მივიდე მაგრამ ეს ცოტა საშიშიც არის რადგან აქ ხალხი არ დადის...
აი ჩემი სახლიც გამოჩნდა და უეცრად ვიღაც ზურგიდან მკლავზე მეხება. მე შემეშინდა ნუ რათქმაუნდა როგორ არ უნდა შემშეინებოდა მე ხომ გოგო ვარ მაგრამ ეს ვიღაც ჩვენი სკოლის ახალი მოსწავლე აღმოჩნდა.
*ჩემი ფიქრები*: ღმერთოო ეს ის ტუტუცი ბიჭია ჩვენს სკოლაში ახლახანს რომ გადმოვიდა და თავი მაგარი რო გონია? ნუ ხო ეგაა. არა რა მე რო ბედი მაქ ყველა გიჟი მე უნდა გადამეყაროს აბა ისე როგორ არადა ხო მივდიოდი ჩემთვის წნარად. ისე ამ ბიჭის სახელი არ ვიცი, ნიკა? ნწ არა მგონი საბა ღმერთო რა ქვია?
ამ დროს ჩემი ფიქრები იმ ბიჭმა დაარღვია
- მარიამ კარგად ხარ?
- კი მაგრამ, შენ ჩემი სახელი იცი?
- ნუ აღმოჩნდა რომ ვიცი
- მე კიდე არ ვიცი შენი სახელი
- მე საბა მქვია
*ჩემი ფიქრები*: აჰა ჰო ვამბობდი საბა მეთქი მარა ჩემი სახელი საიდან იცის? მოიცა ეს მე მომყვებოდა უკან? და რატომ?
მერე მე ვკითხე
- რატომ მომყვები უკან ჩუმად ღამე?
-უკან მოგყვები მე შენ? არც იოცნებო მე ჩემთვის მივდივარ სახლში
- სად ცხოვრობ?
- აი ამ კორპუსში
*ჩემი ფიქრები* არააა ჩემი მეზობელიააა ღმერთო რატო მე ხო ბედი არ მაქ ეს რო ხვალე ქეთის ვუთხრა მიმაკლავს კედელზე რატო უფრო კარგად არ გაიცანიო
და აღმოჩნდა რომ თურმე ამ ფიქრებში ხმამაღლა წამომცდა
-არაა
- რა არა? მარიამ?
-აა არაფერი
- და შენ სად ცხოვრობ?
- მეც ამ კორპუსში
-კარგი მაშინ ხვალ სკოლაში ერთად წავიდეთ
-ერთად? რატო?
-არ გინდა?
- რავი კაი
ამ საუბრის შემდეგ ერთმანეთის ნომრები ჩავიწერეთ და სახლებში ავედით.
25 სექტემბერი 06:02
და ისმის ჩემი ტელეფონის ხმა ნახევრად მძინარემ ავიღე და
ვუპასუხე
- ვინ არის?
- შენ რა ჩემი ტელეფონის ნომერი არ ჩაიწერე?
- საბა შენ ხარ?
- კი მე ვარ
-მოიცა რომელი საათია?
- დილის 6 საათია
-შენ გიჟი ხარ ხო? მინდა რო მოგკლა
-მაგისთვის ჯერ უნდა ადგე და მოემზადო
-დამცინი ხოო?
- არა რატო ხმაზე მეტყობა?
ამის შემდეგ ყურმილი დავუკიდე და ძილი გავაგრძელე. ჩვეულებრივ როგორც ყოველთვის ჩემმა მაღვიძარამ 8 საათზე გამაღვიძა. ვჭამე, ჩავიცვი მოვემზადე და გარეთ გამოვედი
08:47
გარეთ დამხვდა საბა რომელიც სულელივით იცინოდა მე გაოცებული მივვარდი და ვუყვირე
- შენ აქ იმისთვის ხარ რო მე ცხოვრება გამიმწარო? ნერვებს მიშლი ის რა იყო დილით დარეკვა მე ხო მეძინა არა
-კარგი დაწყნარდი თუ ნერვებს გიშლი მითხარი და თავს დაგანებებ და საერთოდ არ გაგცემ ხმას მე უბრალოდ....
გაგრძელება იქნება💓
