Υπάρχει ελπίδα

Η πόρτα

      Άλλη μία μέρα φυσιολογική, τουλάχιστον από την δική μου πλευρά. Άντε πάλι σχολείο, άντε πάλι διάβασμα και άντε πάλι τα ενοχλητικά παιδιά στο σχολειό. Γιατί πάντα πρέπει να κοιτάω τα πράγματα από την αρνητική τους πλευρά, ενώ υπάρχει και θετική πλευρά με το σχολείο σωστά; Οπότε η θετική πλευρά είναι οι φίλες...και οι φίλες. Κάτι είναι και αυτό.           

     Τέλος πάντων, ας τα αφήσουμε τώρα αυτά με το σχολείο και ας πάμε στο ποια είμαι. Το όνομά μου είναι Μπέλα. Μπέλα Σμιθ.  Είμαι 17. Δεν θα έλεγα ότι είμαι και φυσιολογική αλλά ούτε περίεργη, αυτό θα το δείτε εσείς και θα κρίνετε. Λοιπόν, έχω και άλλα δύο"ενοχλητικά"αδέλφια.  Ο Τζέικομπ είναι ο μικρότερος 14 χρονών και ο Λίο μεγαλύτερος 21 χρονών. Εγώ όπως καταλαβαίνετε είμαι στη μέση.

     Ας πάμε τώρα στο ψητό. Λοιπόν, υπάρχουν δύο πύλες (πόρτες) στις οποίες ανήκουν, με απλά λόγια, το καλό και το κακό.Τα Άμπι είναι το κακό, ενώ τα Κίπερς  είναι το καλό.Τα Άμπι  προσπαθούν να  πάρουνε κοντά τους τον καθένα από εμάς  δηλαδή ας το πούμε θάνατος. Αντιθέτως τα Κίπερς κάνουν ακριβώς το αντίθετο, προσπαθούν να μας σώσουν από τα Άμπι τα οποία θέλουν προφανώς το κακό μας. Τα Άμπι εκμεταλλεύονται κάθε κακή πράξη που κάνουμε, ενώ τα Κίπερς απλά προσπαθούν να τους εμποδίσουν από το σκοπό τους, ο οποίος είναι να μας πάρουνε κοντά τους δηλαδή να πεθάνουμε.

     Κάθε μέρα ξυπνάω με το ερώτημα μέσα στο κεφάλι μου, μήπως είναι σήμερα η μέρα; Η μέρα όπου τα Άμπι θα καταφέρουν το σκοπό τους δηλαδή να με πάρουνε κοντά τους; Έχω δέκα ευκαιρίες, όπως λέμε και σε ένα παιχνίδι δέκα ζωές. Λυπάμαι όμως που θα σας το χαλάσω αλλά αυτό δεν είναι παιχνίδι είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Λοιπόν, όπως έλεγα έχω δέκα ζωές αλλά τώρα μου έχουν μείνει μόνο οκτώ επειδή επέτρεψα δύο φορές στα Άμπι "κατά λάθος" να με πάρουνε. Όμως αν περάσουν οι δέκα φορές τότε θα πεθάνω με τον τρόπο που ποτέ δεν ήθελα να πεθάνω. Υποθέτω πως τώρα θα έχετε πολλές απορίες όπως γιατί να συμβαίνει αυτό μόνο σε εμένα και όχι και στους άλλους, η πως γίνεται να έχω πεθάνει ήδη δύο φορές; Θα λυθούν κάποια στιγμή οι ερωτήσεις σας αργότερα.

      Τα Άμπι θα με αφήσουν μόνο με 3 τρόπους. Ο πρώτος είναι όταν τους παραδώσω κάποιον άλλον,  κάνοντας όμως κακό σε αυτόν. Έτσι μόνο θα τον δεχτούν και θα με αφήσουν. Ο δεύτερος τρόπος είναι απλά να παραδοθώ δηλαδή να αυτοκτονήσω και ο τελευταίος και πιο επικίνδυνος τρόπος είναι να πάω σε ένα μέρος το οποίο λέγεται Γκρέιβ. Είναι μία  μακρινή, απομονωμένη και απαγορευμένη περιοχή η οποία δεν υπάρχει στο χάρτη. Σε αυτό το μέρος ζει κάποιος ηλικιωμένος άνθρωπος, το όνομα του είναι Τζόναθαν Μίλερ. Κάτι φήμες λένε ότι είναι περίεργος. Επίσης κανένας δεν κατάφερε να συναντήσει ποτέ τον Μίλερ, γιατί εκείνο το μέρος είναι φρικτό και όσοι έχουν πάει εκεί δεν έχουν καταφέρει να τον γνωρίσουν. Όμως ο Μίλερ έχει τη μόνη λύση για αυτό που συμβαίνει σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και τώρα συμβαίνει και σε εμένα.

      Οι άνθρωποι πριν από εμένα για να γλιτώσουν από την κατάρα (ας την πούμε έτσι) με τα Άμπι, οι περισσότεροι αυτοκτονούσαν αλλά δεν το απόκτησα εγώ έτσι αυτό. Το απόκτησα από την πρώην καλύτερή μου φίλη, την Άιρις που ξαφνικά κάποια μέρα άρχισε να φέρεται πολύ περίεργα και της συνέβη αυτό που κανείς δεν το περίμενε και έτσι το έδωσε σε εμένα κάνοντάς μου κακό, όμως αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Τα Άμπι πηγαίνουν σε κάποιο φίλο η συγγενή του ανθρώπου που αυτοκτονεί. Και έτσι το μαρτύριο συνεχίζεται... Όλα εξαρτώνται από την πόρτα που εσύ θα ανοίξεις.