Haar mooie ogen, haar mooie lach, haar mooie haar. Alles is mooi aan haar, ik hou nog het meeste van haar innerlijk. Ze heeft geen vooroordelen, daarom zijn we ook bevriend geraakt. Ik houd zoveel van haar, zoveel dat ik soms denk dat ik verliefd ben, maar ik weet dat ik dat niet ben. Ik bekijk haar van top tot teen en ik zie wat krassen op haar arm, ik pak haar arm vast. 'Hoe kom je daaraan?' 'Eh, ik ben blijven haken aan een hek, en t zijn diepe wonden geworden.' Ik weet dat ze liegt, maar ik zeg er maar niks over. Ik wil gewoon genieten van dit moment, een moment dat ik altijd bij me zal dragen. 'Beste mevrouw Beesley, mag ik deze dans van U?' Ik sta op en trek haar bij haar armen omhoog. 'Maar natuurlijk mag U dat. meneer Hemmings' zegt ze en er verschijnt een lach op haar gezicht. Na een half uur te hebben gewalst rondom het meer, vraag ik 'Hoe gaan we het oplossen tussen jou en Ashton?' 'Ik weet echt niet meer of het goedkomt. Toen hij vroeg of ik hem miste, ik weet niet, maar ik voelde me ineens zo gekwetst en zo onbegrepen.' 'Ja, ik snap je heel goed Ally. Misschien moet je eens met hem rustig gaan praten.' 'Ik wou dat we samen konden weglopen, maar het liefst wou ik dat dit moment voor altijd duurde.' Ik voel mezelf rood worden. 'Ik wou dat het ook voor altijd duurde.' Fluister ik.
JE LEEST
Close as strangers || Ashton Irwin
Fanfiction"Six weeks since I've been away And now you're sayin' everything has changed And I'm afraid that I might be losing you And every night that we spend alone It kills me thinking of you on your own And I wish I was back home next to you"
