TESETTÜR AŞKI

5- İkizler Kayıp

Teyzemin ısrarları üzerine parka gelmiştik.
İkizleri izliyordum. Düşe kalka oynuyorlardı.
Teyzem gülümsedi.

"Hangi bölümü istiyorsun?"

"Teyze bilmiyorum ama neresi gelirse artık"

"Bence swn çocukları çok seviyorsun anasınıfı öğretmenliği okusana.."

Evet mantıklıydı. Hem sevdiğim bir işi de yapmış olurdum. Birden gözümün önüne birsürü çocuk belirdi. Gülümsedim.

"Olabilir teyze bir puanım açıklansın da hayırlısı neresiyse orası olsun."

Teyzemle sıkı sıkı sarıldık. Anne kokuyordu her bir zerresi aslında dış görünüş olarak anneme çok benziyordu teyzem ama annemden daha şefkatliydi.
Birden aklıma ikizler geldi.

"Teyze çocukları unuttuk!"

Teyzem sağa sola baktı yoklardı.
Koşarak salıncağın yanına gittim.
Orada duran çocuklara sordum.
Ama cevap alamadım.

Teyzem dua etmeye başlamıştı.
Bende bildiğim kadarıyla dua etmeye başladım.

"Teyze sen buralara bak ben eve gidip geliyorum. "

Koşarak eve gittim.
Aşağı sokaktaydı ev aslında o iki küçük bu kadar yolu gelemezdi ama yine de risk almak istemedim.
Evin önüne kadar geldim.
Ama yoklardı.
Tekrar koşarak teyzemin yanına geldim.

Parkın arka tarafındaki büyük parka bakmak için o tarafa doğru koşmaya başladım.

Arda o parkta salıncağa çıkmaya çalışıyordu.
Koşarak kucağıma aldım.

"Arda, Kerem nerde?"

"Biymiyoyum abya neyde?"

Hızlı adımlarla Arda'yı teyzeme götürdüm.
Perişan olmuştu teyzem. Yüzü bembeyaz olmuştu.

Tekrar büyük Parka gittim. Ama yoktu orada bulunan binaların etradına baktım.

Bi tane binanın penceresinden teysenin birisi..

"Polisi arayın polisii!"

Diye bağırıyordu.
Merakıma yenik düşerek binanın içine girdim.
Penceredeki teyze kapıdaydı.

"Hayırdır teyze iyi misiniz?"

"Ben iyiyim kızım hırsız var hırsız!"

"Ne!"

Gündüz vakti. Hemen telefona sarıldım tam polisi arayacaktım ki..

"Hırsız nerde teyze?"

"İçerde evladım."

İçeriye girdim.

İçeride eli bağlı bir şekilde ağlayan Kerem'i görünce şok oldum.

"Hırsız bu mu teyze?"

"Tabi evladım bide utanmadan ağılıyor iki dakika komşuya gittim kapı açık diye hemen içeriye girmiş."

Kerem'in ellerini çözdüm.

"Kızım sen ne yapıyorsun? "

Sessiz bir şekilde Kerem'i kucağıma aldım.

"İyi misin ablacım."

Ses vermiyordu. Çocuk Allah bilir nasıl korkmuştu.

Tam kapıdan çıkacakken teyze kolumdan tuttu.

"Nereye gittiğini sanıyorsun sen?"

"İzin verirseniz dışarıya çıkacağız."

"Vermiyorum. Hırsız bu polisi ara çabuk.!"

"Evet hanımefendi polisi arayacağım bu çocuğu alı koyduğunuz için."

"Yok evladım ne çocuğu kocaman adam görmüyor musun?"

"Teyze Allahın aşkına bırak bizi gidelim."

"Gidemezsiniz!"

Telefonumu çıkarıp teyzemi aradım.

"Efendim kızım buldun mu oğlumu?"

"Alo polis mi?"

Bunu yapmak zorundayım teyzem başka türlü çıkamam buradan.

"Ne polisi kızım ne diyorsun?"

"Efendim bir hırsızlık ihbarında bulunacaktım."

"Ne hırsızı oğlumu mu kaçırmışlar Ranaa!"

Teyzemin cırlamasıyla kulağım zonklamıştı resmen.

"Aa tabi efendim."

Kulak sağlığım için telefonu kapattım.
İşe yarar mıydı bilmiyordum ama bu yalanı söyleyecektim.

"Teyzecim memur bey dedi ki o hırsızı siz getirin dedi."

"Hadi götürelim şunu."

"Dur teyzem dur. Sen yorulma ben götürürüm onu."

"Tamam kızım bak dikkat et."

Allahım şizofren midir nedir bir kurtulsaydım vallaha koşarak gidecem.
Yani kınamak gibi olmasın Yarabbim ama çocuk ya bu..

Hızlı bir şekilde kapıdan çıktım.
Hem koşuyordum. Hemde Keremle konuşmaya çalışıyordum.
Ses vermiyordu.
Durdum yüzüne baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuştu.

"Kerem!" Dedim. Sarsarak..

Ağlamaya başladı. Hızlı adımlarla teyzemin yanına gittim.
Teyzeme Kerem'i verip Arda'yı ben aldım.
Olanı biteni anlattım.
Teyzem sinirlenmişti.
Doğrusu sinirlenilmeyecek gibi değildi.

Ama bir sorunumuz vardı.

Kerem hala konuşmuyordu..

Nasıldı?
Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Hepinizi çok seviyorum.😙
ALLAHA EMANET OLUN ❤