Oturup konuşmaya başladık tae geldi ve çikolatalı sütünü jiminin önüne hızlıca koydu benim önüme yumuşak ve gülümyeyerek sonra kendisi oturdu ve sütünden bir yudum aldı birbirlerine sürekli bakıyorlardı sessizce ben yaşadıklarımın farkındamıydım, neden böyleydi,iki insanı aynı anda seviyordum,bu korkunçmuydu?,hemde birbirinden nefret eden iki kişiyle, belki de birisini seçmeliydim sadece birisini...
Yukarı çıktık ben sınıfıma gittim zor olsa da sınıflarımıza dağaldık ama gerçektende üç kişi olmazdı hep üçüncü kişi dışlanır, iki kişi sadece üçüncü kişi etkisizdir hayatın kanunu buydu, böyle bu asla değişmezdi değişmicekte hadi seç baklım jimin mi yada taehyung mu hadi jungkook çık işin içinden sıçtın...
Kalabalık caddede yürüyordum çok kalabalık bir anda arkamdan biri omuzlarımı sıktı bu çok narin ve sakindi bu taehyung değildi tek kolunu omzuma attı parmak uçlarına çıkarak "naber kookie" kafamı çevirip hafif bir gülümseme attım durgunca ama cevap vermedim
"hey kookie sana diyorum iyi misin? sen heyyy",
cevap vermeyip safça güldüm yüzüne bakmadan zıplayarak minik ellerini yüzüme doğru salladı "hey şapşal cevap ver bu sefer sakin bir sokağa geçtiğimiz için hafifçe yüzüne eğilim ve gülümseyerek sağ elimi belime sol elimide çevirerek ayaklarımı çapraz pozisyonda diz kapaklarımı kırarak "buyrun küçük prensim" biraz hırlayarak demiştim
Bunun üzerine omzuma hafif ve narin bir yumruk yedim ama sanki yediğim en güçlü yumrukmuş gibi tepki vermiştim gülerek evime doğru yürüyorduk. En sonunda saksı kafama düştü "hey jimin neden benimle geliyorsun ya yanlış anlama gele-" jimin kafasını hafifçe kaldırdı "benim evimde bu tarafta" ben kaşlarımı kaldırım jimine doğru kafamı eydim "iyi seni bırakıyım sonra ben eve dönerim jimin"
jimin biraz gerildi ve üzüldü "ben giderim boş ver yah" bu neydi şimdi jimini durdurup iki kolundan tuttum "neden ne oldu neden uzaksın bana niye soğuksun hosuna gitmi..." başını eydi ve ani den tekrar kaldırıp bana sıkıca sarıldı elimle sırtını sıvazladım "ne oldu küçük sincap" mulu etmek istedim hafifçe kafasını kaldırıp bana baktı
O buğulu gözlerle ve tekrar indirdi "bunu senden saklamicam" başını çenesinden tutup yukarı nazikçe kaldırdım "ney seni bu kadar üzen" derin bir nefes aldı ve sarılmayı bırakıp biraz uzaklaşarak ellerimden Tuttu.
"Benim ailem trafik kazasında öldü hepsi kamyonu altında kaldı"
Üzgünüm biraz geç oldu
