hayat tarzim

-görüşmüyoruz-

berkeyle 2 gundur gorusmuyorduk ne aradi ne de mesaj atti bari insan yasadigina dair belirti falan verir yani bu ne boyle? dayanamayip evine gitmeye karar verdim. yolda ilerlerken nasil bi konusma yapacagimi dusunuyordum. bagirip hakli oldugumu gostersem mi yoksa sakince neden gorusmedigimizi sordamiydim. 2. secenek daha olumluydu sanki. kapilarinin onune geldigimde derin bir nefes alip tam zillerine basmak icin elimi kaldirdigimda kapinin acilmasiyla Berkeyle carpismamiz bir oldu. yere düstüm. ne bu acele boyle? bilegimi burkmustum cok aciyordu. ayaga kalkabilecek gibi gozukmuyordum.

- B-beste ozur dilerim sey kardesimin okulundan cagirdilar. belimi kavrayip kucagina aldi.

+ yok onemli degil. benim ölüm haberimi alsaydi da bu kadar acele edermiydi diye dusundum bi an.

- hadi hastaneye gidiyoruz.

+ yoo gerek yok kucuk bi kaza sonucta.

- sacmalama. şişti baksana

+ of peki. e sen gec kalacaksin okula

- ne okulu?

+ e kardesimin okulundan cagirdilar demistin ya? ( e neydi bu simdi yalan mi yoksa benim dusmemden korktugu icin unutmus muydu?)

- ha eveet.

+ sen ne karistiriyorsun? ilk basta sevgili gibi davraniyorsun sonra da benden kaciyorsun! o gece iyi ki birseyler olmamis yoksa bu durumda olacaktik. ve- ve tek gecelik olacaktim. her neyse ne halin varsa gor! ve beni birak yanliz kalsam iyi olacak.

- Beste sacmalamayi bi kenara birak. Ben seni..

+ Evet sen beni kullandin! yere birak artik.

yere birakti. gozlerim doldu ama kendimi ve yumrugumu oyle sıkmıştım ki tirnaklarim avcuma gecmisti. sadece bana bakiyordu. lanet olsun o da Zac gibiydi ilk basta umut verdi ve sonrasi yok! ne beklersin ki onun arkadasiydi sonucta. konusmamasi sinirimi bozuyordu. arkami dondum ve seksek oynar gibi yurumeye basladim. arkamdan gelecegini sanmistim. kimi kandiriyorum ki. kullandi beni iste. eve 1 sokak falan kalmisti ama eve girmek hic icimden gelmiyordu. parka gectim ve sirtimi agaca yaslayip yere oturdum. gozyaslarimin akmasina izin veriyordum. hava kararmaya baslamisti ve parkta kimse kalmamisti artik. etrafima bakamiyordum. sanki ilkokulda olan cocugun altina isemis ve herkesin ona guldugu zaman hissettiklerini hissediyordum. o kadar lanet okumustum ki ona basina bisi gelmemesi imkansizdi. yanima birinin oturdugunu gordum. yuzu tanidik geliyordu ama o kadar aglamistim ki secemiyordum hic biseyi...