Bugün yine yeni birgüne uyandım üvey annemin dırdırlarından bezmiş birşekilde yataktan kalkıp yüzümü yıkadım. Annemin vefat ettiği zamandan beri hayatın anlamı kalmadı.Benim ruhuma nefes katan kadın artık yoktu yerine klasik kötü davranan koca parası için gelmiş biri vardı.Babam ülkenin zengin adamlarından biriydi haliyle annem ölünce peşine takılan insan çok oldu benim ise dünyam başıma yıkılmışken. Benim ne hisettiğim babamın aklının ucuna bile gelmez , umursamazdı kısaca. Bende kendi çığlığımdan kaçmak istiyordum. Bu depresif , mutsuz halimden gerçekten çok sıkılmıştım beni bu karanlığa sürükleyen sadece bendim ve bu halimden kendimi sadece ben çıkartabilirdim.Annemde böyle olmamı istemezdi değil mi? Hayatımı unutmam , baştan kendimi ve yaşadıklarımı silmem gerekti başka yolu yoktu değişmemin. Kendim için güzel birşeyler yapmak istiyordum. Annem yan-ii üvey annem heryeri kocaman evi kameralarla doldurmuştu. Benim herzaman ne yaptığımı kontrol etmek için. Ona ne zararım varsa ne yapacaksam?! Bana kötü davrandığı yetmiyormuşcasına. Aklından ne geçtiğini asla bilmiyordum. Derhal bu evden anılarımın olduğu bu evden hayalime doğru gitmek istiyordum. Şarkılarıyla güç aldığım, enerji bulduğum müziklerine, seslerine bayıldığım insanların ülkesinde yaşamaya karar verdim. Huzur bulduğum nota ve seslerdi onlarınkiler... Ama kamera ve güvenlik dolu bu evden yakalanmadan nasıl çıkacağımı bilmiyorum. 1-2 günümü bunu düşünmekle harcayacağım.
Beğenilirse devamı gelecek.^^
