Telefonu dinlediğimde kapının arkasında ne yapacağımı bulmuştum. Babam eve geldiğinde herzaman duşa girer o duştan çıktığında yanına gidip o kadın farketmeden olanları anlatacaktım.
Artık yatağıma geçmeye karar verdim ama o cadının hala orda durduğunu unutmuşum o sırada beni gördü.Galiba herşeyi anlamıştı.Gözgöze gelince bir anormallik yokmuş gibi devam ettim telaş yaparsam benden daha da şüphe duyardı.Eğer onu dinlediğimi anlamışsa odama dinleme cihazı bırakacağını biliyordum o yüzden hiçbirşeyi dışımdan düşünmedim.2 gün sonra babam eve döndü sonunda o cadınında evde olmadığı bir gündü.Babama bahçeye çıkmayı teklif ettim. O da kabul etti. Bahçede kamera vs. olmadığından rahatça anlatabildim.Babama koreye gitmek istediğimi söylemedim fakat o cadının yapacağı şeyleri söyledim. Bana herşeyi duyduğunu endişe etmemi söyledi.İyi de babam nasıl biliyordu? Ona sordum. Aptal kız dedi bana heryerde kamera var ve kimin ne konuştuğunu naptığını bende biliyorum dedi. Peki o cadı nasıl bunu akıl edemedi ki bunun arkasında başka bir iş daha vardı herşey duyulsun diye plan yapmıştı bence ama ne düşünüyordu lanet olsun. Babam içimi rahatlatmıştı yıllardır bana sert davranan babam bile bana buncasına iyi davranmıştı.Tüm bu yaşananlar çok değişikti anlam veremedim.
3 GÜN SONRA...
Valizlerimi hazırladım tam 4 valiz oldu gerçekten abartmıştım. Uçak biletimi almak için telefona girdim gece saat 2de uçak buldum sadece tek sefer o saate vardı gece yolculuklarını çoğu insan sevsede ben hep nefret etmiştim. Çok ürkütücü geliyordu hep bana. Bizim kamera odasının olduğu yerde sadece bir kamera vardı ve o odaya kameraya gözükmeden girebilirdim aklıma neden şimdi bu fikirlerin geldiğini de çözemedim. Beynim sonradan çalışmıştı sinir oldum kendime ya.İşte sonra kamera odasına girdim ve tüm kameraları kapattım.Evde kimse yoktu artık 4 valizimle beraber yola çıktım zar zor yürüyordum valizler çok ağırdı.1 civarında havaalanına geldim. İhtiyaçlarımı felan karşıladım.Sonrada uçağa bindim.Gecenin karanlığı ve bir yandan yıldızların parlaklığı dikkatimi çekti. Uçakta herkes uyurken ben sadece düşünüyordum öylesine.Herkes aynı geceyi yaşar ama herkesin karanlığı farklıdır bende mutsuzluğum içinde o karanlığın tam dibindeydim.Kim demiş geceler uyumak için diye sadece düşünüp ağlıyordum :)Bu karanlıktan beni çıkaracak birine ihtiyacım vardı..
