«Λενιώ μόνο γι' αυτούς που νοιάζονται»

Επεισόδιο 1

Έχασα τον πατέρα μου. Έχασα τον κόσμο μου. Έχασα την γη κάτω απ' τα πόδια μου. Εσύ είχες φύγει καιρό τώρα. Ώρες ώρες η ανάμνηση σου εμφανιζόταν αμυδρά. Σύντομες εικόνες από τις βόλτες μας στην ρεματιά. Τα χέρια σου τυλιγμένα γύρω από τα δικά μου.

«Ασε με λίγο να σου τα ζεστάνω» μου έλεγες και με έπαιρνες στην αγκαλιά σου. Δεν παραπονέθηκα ποτέ. Σε αγαπούσα τόσο πολύ. Σε αγαπάω τόσο πολύ.

Μετά έφυγες. Σκοτάδι. Μόνο πόνο ένιωθα. Ο πατέρας μου μια υπενθύμιση της απουσίας σου. Ούτε του μιλούσα, ούτε τον κοιτούσα. Πέρασε ο καιρός και τον έχασα. Αφού έχασα εσένα, έχασα και εκείνον.

Την ημέρα που επέστρεψες δεν πίστευα στα μάτια μου. Εγώ που σε περίμενα δέκα χρόνια, δύο μήνες και τρεις μέρες σε έβλεπα ξανά μπροστά μου. Ναι, τις μέτραγα. Τόσο όμορφος, τόσο ανέμελος. Έμοιαζες ευτυχισμένος χωρίς εμένα. Όλες οι στιγμές μας πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου εκείνη την στιγμή.

Μια γυναίκα σου έπιανε το χέρι. Το χέρι που τόσο μαλακά είχε χαϊδέψει τα μαλλιά μου. Μιλούσες στον πατέρα σου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να σε κοιτάω. Πόσο όμορφος ήσουν. Κάτι είχε αλλάξει πάνω σου. Είχες μεγαλώσει, είχες ωριμάσει. Αναρωτήθηκα αν με σκεφτόσουν ποτέ όσο έλειπες. Μάλλον όχι. Αλλιώς δεν θα επέστρεφες στο χωριό.

«Η γυναίκα μου, η Θεοδοσία» είπες. Αυτή ήταν η στιγμή που όλος μου ο κόσμος γκρεμίστηκε. Είχες γυρίσει πίσω, αλλά όχι για εμένα. Ήταν καλή και φαινόταν να σε αγαπάει. Άλλη γυναίκα είχε πλέον την καρδιά σου κι εγώ περίσσευα. Εκείνη την στιγμή κάτι έσπασε μέσα μου. Μου είχες πει πολλά πριν φύγεις κι ούτε ένα δεν ξεχνώ. Τα γράμματα σου ακόμα φυλαγμένα στο πάνω μέρος της ντουλάπας μου. Κάποια στιγμή θυμάμαι σταμάτησαν. Εκεί ήταν που ήξερα ότι είχαμε τελειώσει.

Μα όταν σε είδα κάτι άλλαξε μέσα μου. Ντράπηκα για την ελπίδα που είχα πως ίσως μ' αγαπάς ακόμα, ίσως τώρα που ο πατέρας μου συγχωρέθηκε μπορούμε να είμαστε μαζί. Το μόνο που ήθελα όμως εκείνη την στιγμή ήταν να με προσέξεις.

Βουβή σηκώθηκα αγνοώντας τις προτροπές της Ασημίνας να επιστρέψουμε σπίτι. Χόρευες ήδη με την νέα σου αγάπη κι όταν άρχισα κι εγώ να χορεύω με κοίταξες. Φάνηκες ξαφνιασμένος. Ήθελες να με δεις άραγε; Ποτέ δεν σε ρώτησα τι σκέφτηκες. Δεν με ένοιαζε. Ήθελα να δεις ότι ήμουν καλά κι ότι δεν με πλήγωσες. Ήθελα να δεις ότι ήμουν καλύτερα χωρίς εσένα. Πώς να ήμουν καλύτερα Λάμπρο; Σε περίμενα τόσα χρόνια κι εσύ γύρισες πίσω παντρεμένος. Ότι προξενιό μου έφερνε η Ρίζω το έδιωχνα. Η καρδιά μου ανήκε σε εσένα. Η καρδιά μου ανήκει σε εσένα.