In het derde middelbaar begon je te veranderen. Daarvoor hield je je veel met meisjes bezig. Te veel naar je ouders' mening, is het niet, Alfons, Moyra?
Beiden lachen.
'He! El? Gaat het?'
'Best.'
Het deed verdomd veel pijn.
Één van Caels exen, Aleksandra, vond het grappig om me met een paraplu te laten struikelen (en om het plaatje nog perfecter te maken riep ze iets dat leek op : 'Rattata!' Dat mens was gestoord.)
'Ben je zeker?'
'Tuurlijk Cael, moet je niet naar, wie is het deze keer?'
Op dat moment, ik zweer het jullie, hij keek me aan alsof ik gestoord was, alsof het totaal niet logisch was dat ik daaraan dacht. En Cael, waag het om het te ontkennen!
'Neen', was zijn resolute antwoord,' jij gaat naar de ziekenzaal.'
'En waarom dan wel?'
'Omdat je-.'
'ELINE! IN GODSNAAM! LAAT ME NOOIT MEER ZO SCHRIKKEN!'
Oh, Dine, je had jezelf op dat moment moeten zien. Je leek wel vuurtjes in je ogen te hebben.
'Dine, ik ben ok.'
Je controleerde me snel en nam je besluit.
'Je ziet er ok uit, maar wie weet heb je koppijn, of- heb je koppijn?'
Je keek me toen zo doordringend aan dat ik bang was dat je mijn geheim zou doorhebben, dwars door me heen zou kijken.
Het eindigde ermee dat ze me duwden, praktisch droegen, naar de ziekenzaal.
RATTATA!! De personen snappen het wel..
Eerste vote voor amandinelouisemarie 🌞❤️🔥🎁🎉
Trouwens, een van mijn vriendinnen heeft mij op school echt met een paraplu laten struikelen. Verdomd veel pijn en een uur in een bed in de pharmacie (ziekenzaaltje op school)
