The one that got away

The one that got away - Part 2

POV Rein

Ik kijk het meisje met grote ogen aan en glimlach dan. Als ze dat ziet, glimlacht ze terug en gaat ze zitten op de stoel naast mij. Ik wil iets zeggen maar op dat moment lijkt het alsof mijn lippen aan elkaar vast geplakt zijn. Het enige wat ik over mijn lippen kan krijgen is een magere ''hoi''

POV Daan

Het is maandagochtend, half 9. Zoals gewoonlijk heb ik als ik opsta knallende koppijn. Als ik uit mijn bed stap, zak ik , zoals gewoonlijk, weer door mijn benen heen. Ik voel me de laatste tijd steeds zwakker worden. Gelukkig kan ik voor mijn vrienden en ouders dit alles verbergen. Ik heb mezelf min of meer wijsgemaakt dat het wel met de pubertijd te maken zal hebben maar daar denk ik stiekem toch anders over. *tringgg*  Met moeite sta ik op en pak ik mijn telefoon van mijn nachtkastje af. Het is Dana

"Hey luilak'' zegt Dana op een pesterige toon. Als ik haar  stem krijg ik altijd een lach op mijn gezicht. ''Goedemorgen'' zeg ik terug. "Je kan weer lekker je bedje in, want we hebben de 1e 2  uur vrij'' Dana klinkt zo lief.. "Ahh okee, dan ga ik weer lekker slapen'' zeg ik terug. "Haha, truste luilak'' hoor ik nog aan de andere kant van de lijn en ik ben zo dom om op te hangen. Dana is mijn beste vriendin, maar ik vind haar al weet ik niet hoe lang leuk. Ik duw mijn gevoelens voor haar aan de kant omdat ik niet wil dat het onze vrienschap verpest, een bekend geval eigenlijk. Ik moet nu al weer 2 weken naar school toe en omdat Dana een ander profiel heeft als ik zitten we niet meer bij elkaar in de klas. Ik voel een hoofdpijnscheut door mijn hoofd trekken en ga gauw weer terug in min bed liggen. 

POV Sanne

Een jongen met mooie bruine ogen en prachtige lach kijkt me lief aan. "Hoi" zegt hij en kijkt jammergenoeg terug naar de leraar. Sinds het eerste uur loop ik continue met een glimlach op mijn gezicht. Ik voel me al heel de dag fijn. ALs ik aan hem denk voel ik en tinteling van binnen. En dat terwijl hij alleen nog maar hoi heeft gezegd.

POV Daan

Ik schrik wakker. Ik ben helemaal bezweet en mijn kussen zit onder de bloedspetters. Ik ga met mijn hand naar mijn neus en voel dat er bloed druppelt. Ik zie mijn moeder met een bezorgd gezicht in de deuropening staan. "Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurd he.?'' vraagt ze me met een trillende ondertoon in haar stem. Ik schud zachtjes mijn hoofd. MIjn moeder geeft me een knipoog, waardoor ik me al iets beter voel. "Blijf jij maar thuis vandaag, vanmiddag gaan we naar de dokter"

*tijdsprong 2 uur*

Nadat ik vanaochtend bezweet en bebloed wakker werd heeft mama meteen de dokter gebeld. Met mijn moeite heb ik mijn klachten opgesomt en de huisarts heeft me meteen doorververwezen naar het ziekenhuis. Ik heb net bloed laten prikken en volgens de dokter werd dat met spoed naar het lab gebracht. Maar waarom dat met spoed moet..?

POV Rein

In de pauze sta ik met mijn vrienden. Ze hebben het over de nieuwe meiden die dit jaar op school komen. Ze hebben het over een 'vleeskeuring'. Viezerikken dat het eigenijk ook zijn..  Ik loop naar de prullenbak om de korstjes van mijn brood weg te gooien en zie daar Sanne staan. Ze gooit haar mooie, bruine, glanzende haar naar achter. Ik zie haar een labello uit het tas pakken en smeert haar lippen daar mee in. Ze staat alleen. Ik wil naar haar toe lopen maar het lijkt of mijn voeten vastgenageld zijn aan de grond. Ik heb me nog eerder zo gevoeld. Wat doet ze met me..

POV Daan

Ik zit tegenover een arts met een bedenkelijk gezicht. Mijn vader en moeder zitten naast me. Ik zit in het midden. Mijn moeder heeft mijn hand vast en ik voel haar angst. De stilte wordt onderbroken door de arts die zegt: "We hebben de uitslag"