The one that got away

The one that got away - Part 3

POV Daan

MIjn handen trillen een beetje. Het verlossende woord komt eraan. Ik zie de arts zijn gezicht betrekken en weet het antwoord al. "De test was helaas positief. Gelukkig is het wel eenvorm die makkelijk te behandelen is en kinderen van jouw leeftijd worden in 70 % procent van de gevallen gewoon weer beter." Na de 'helaas de test was positef' hoorde ik niks meer. Ik zag mijn moeder haar hoofd in haar handen leggen en mijn vader keek naar de grond. Voor even leek het of heel de wereld stil stond. Ik heb kanker.

POV Sanne

In de pauze sta ik alleen. Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht. Op de eerste dag van mijn vorige school leerde ik meteen leuke mensen kennen en had ik meteen een leuk groepje gevonden om bij te staan in de pauze. Misschien had dat nu ook zo kunnen zijn maar ik was maar met  1 ding bezig. Rein. Ik heb me nog nooit zo gevoeld. Ik kreeg net bijna een hartaanval toen het leek of hij naar me toegelopen kwam. We hebben net van de mentor een brief gekregen. Voor de kennismaking met de klas gaan we morgen een dagje naar de efteling. Ik zie er nu al vreselijk tegenop. Kan ik lekker in mijn eentje in de python.  Weer keek ik even opzij. Rein lachte. Er vond een ontploffing plaats in mijn buik. Wauw.

POV Dana

Daan is niet op school, wat raar is want ik had hem vanochtend nog aan de telefoon en toen was er niks aan de hand. De laatste tijd was Daan wat afwezig. Misschien had hij wel in de gaten dat ik hem leuk vindt. Ik hoop het niet eigenlijk want dat zou onze vriendschap wel zo verpesten.. 

POV Daan

Mijn ouders schudde de hand van de arts en we liepen met zijn drieen naar buiten. Ik zag dat mijn moeder sterk probeerde te blijven voor mij. Ik krijg chemo therapie maar dan met pillen. Ik hoef per maand maar 1 week in het ziekenhuis te liggen en voor de rest mag ik naar school, als ik niet doodziek op bed lig. Mijn haar valt binnen 1 tot 2 weken volledig uit maar dat kon me even niet schelen. De dokter zegt dat 70% van de kinderen deze vorm van kanker gewoon overleeft. Maar wat nou als.. als ik die andere 30% procent ben? Dan zal ik nooit tegen Dana kunnen zeggen hoeveel ik van haar houd. Dan schiet er nog iets door mijn hoofd. Mainstreet..! De mainiacs..! Hoe ga ik ze dit vertellen? En zal ik ooit nog met Rein, Nils en Owen op het podium staan?

POV Rein

Ik lach mee met mijn vrienden, ookal heb ik geen flauw idee waar ze het over hebben. In mijn ooghoek zie ik Sanne weg lopen. Zonder er bij na te denken pak ik mijn tas en zeg ik tegen de jongens dat ik naar mijn kluisje ben. Ik kom in de hal en zie Sanne nergens meer. Ik zucht en draai me om. Daar sta ik dan. Op 2 centimeter afstand van Sanne. Ik kijk in haar ogen en snuif haar geur op. Dan deinst ze naar achter. "Sorry zegt ze, en draait om" Wow..