op weg naar Egypte

174 8 0
                                    

ok, daar gaan we dan.

we stapten in de bus om naar het vliegveld te gaan 

ik voelde de spanning heel erg.

toen iedereen in de bus was aangekomen mochten we even zwaaien naar je ouders, zus en broer.

Maar het vreemde was dat mijn moeder er nog steeds niet was.

en toen vertrok de bus.

Nee! ik heb geen gedag kunnen zeggen.

ik kreeg tranen in mijn ogen.

Een vriendin van me ( maria) trooste me op.

niet huilen je ziet je moeder gewoon over een week weer.

bedankt, zei ik, echt aardig dat je me optroost.

Daar zijn vrienden voor zei ze met een glimlach :).

pas na een uur waren we er uiteindelijk.

het duurde heel lang todat we eindelijk mochten gaan vertrekken.

ik stapte in de vliegtuig vol zenuwen.

ik zat naast mijn vriendin ( maria)

we gingen: spelen, kletsen, lachen, roddelen enz.

wat was dat gezellig.

daarna viel ik meteen in slaap.

een vreselijk begin.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu