Her yeni bir gün yeni bir umut demekti ve umudum ne kadar artarsa hırsım ve içimde yanan bu kor daha çok alevleniyordu. Yıllar geçti herşey değişti ama ben değişmedim o acıyı içimde dindiremedim. Onlar beni nasıl mahvetmişse zamanı geldiğinde bulup ben de onları aynı acıyla cezalandırmalıydım. Barındım ben gücün, hırsın, intikamın simgesiydim. Sadece aklını izleyen, kalbi taş kesilmiş sadece intikam için yaşayan bir Barın. Zamanı gelince herkes bir bedel ödeyecekti ve ben sırf bunun için yaşıyordum. Kaybedecek hiçbir şeyim olmadan hırsımla baş başa.
...........
Artık harakete geçme zamanıydı herseyi planlamış ve gözden geçirmiştim, artık güce ve paraya sahip saygın bir adam olmustum kendim için değildi bu çabam herşeyi bir gece ansızın öldürülen babam ve bu acıya dayanamayıp sabahına ruhunu teslim eden annem içindi. Geçmişleri onlarla birlikte sır olup gitmişti ama ben bu perdeyi ortadan kaldırıp intikamımı almaya kararlıydım ve herşey o gece başladı o gece cennetim de gördüm cehennemi mi de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLK SENDROMUM
General FictionFelek; Bir intikamın hırsında, illet bir hastalığın dip kuyularında umut ararken kesiştirdi yollarımızı. Ben sana KÖRDÜĞÜM şimdi... Umutsuzluğun en dip köşesindeki iki masum çaresiz kalp... İkisi de feleğin oyunlarına maruz kalmış umut denilen mutlu...
