'ယြန္း...ယြန္း...ကို..ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ..ကို႔ကိုထားမသြားပါနဲ႔...ကို..ယြန္းက္ိုအရမ္းခ်စ္တယ္..တကယ္ခ်စ္တာပါ..အာ့ေၾကာင့္မို႔..ကို႔ကိုတေယာက္ထဲထားမသြားပါနဲ႔ေနာ...'
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့လမ္းမထပ္မွာ...
မ်က္ရည္ေတြနဲ ့ဒူေထာက္ငိုေနတဲ့ေကာင္းေလးတေယာက္..
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့..
ေအးဆက္တည္ၿငိမ္ေသာအၾကည့္ေတြပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ေကာင္မေလး..
'ယြန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္းကဒီမွာတင္ပီးပီကို...ထပ္ပီးေတာ့ယြန္း
နဲ႔မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့..ယြန္းတို႔ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလ်ွာက္ၾကရေအာင္
ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲပါတယ္..P'Arthit'
တည္ၿငိမ္စြာထြက္က်လာတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕စကားသံေတြေၾကာင့္...
ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့တဲ့မ်က္ဝန္းေတြ...
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔အတူနာက်င္မႈေၾကကြဲမႈမ်ားပါေနေလေပသည္...
'ဘာလို႔လဲ..ကိုဘာမ်ားအမွားလုပ္မိလို႔လဲ..ယြန္းမႀကိဳက္တာကိုအကုန္
ကိုျပင္ဆင္မွာမို႔လို႔ေက်းဇူးျပဳပီး..ေက်းဇူးျပဳပီး..ကို႔ကိုေတာ့အထားခဲ့
လိုက္ပါနဲ႔ေနာ..'
'႐ွင္ဘာဖစ္ေနတာလဲ..႐ွင့္မွာေယာက္်ားမာနဆိုတာမ႐ွိေတာ့ပူးလား..
က်မေျပာပီးပီေလ...က်မႏွစ္ေယာက္ကပီးသြားပီ..ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ
က်မကိုလြွတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့..က်မကေတာ့သြားပီ..႐ွင္ဒီတိုင္းဆက္ေနခ်င္းေသးတယ္ဆိုလဲက်မ မတားပူးႏႈတ္ဆက္ပါတယ္'
ေျပာခ်င္တာေတြေျပာပီးလွည့္ထြက္သြားတဲ့ေကာင္းမေလး...
သူ႔ေနာက္ကေနခ်က္ခ်င္းထဖက္လိုက္တဲ့ေကာင္းေလး...
ထိုေကာင္ေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြရဲ႕အဆံုး...
ပါးျပင္ထပ္ဝယ္မ်က္တစက္တပ္ဆင္ရင္း...
ထြက္သြားခဲ့တဲ့ေကာင္မေလး...
ထိုေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ရည္ကိုေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့မျမင္ခဲ့ရပါပူး...
ထိုေကာင္ေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားက....
'ကို..ယြန္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္..ယြန္းကို႔ကိုခ်စ္သည္ဖစ္ေစ..
မခ်စ္ေတာ့သည္ဖစ္ေစ..ကိုကေတာ့ Yoon Sataporn ကို အျမဲ
ထာဝရယ္ခ်စ္ေနမွာပါ..ကို႔မွာေယာက္်ားမာနေတာ့႐ွိတယ္..ဒါမဲ့ဒါေတြဟာယြန္းနဲ႔ယွဥ္စရာမွမလိုတာ..ယြန္းန႔ဲပတ္သက္ရင္ကို႔မွာမာနဆိုတာ
မ႐ွိပူး..အခ်စ္ဆိုတာပဲ႐ွိတယ္..ကိုယြန္းကိုဒီေလာက္နဲ႔ပဲလက္လႊတ္ေပး
လိုက္မွာပါ..မခ်စ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပူး..ကို႔ေၾကာင့္ယြန္စိတ္အေႏွာက္အယွက္ဖစ္သြားမွာဆိုးလို႔..ယြန္းႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ကို႔ရင္ခြင္ထဲကိုျပန္လာလို႔ရတယ္..ကို႔ရင္ခြင္ကယြန္းအတြက္အျမဲအသင့္ပဲ..ရင္ခြင္အသစ္မွာနားခိုခဲ့ မယ္ဆိုရင္ေတာင္ခဏေလးပဲဖစ္ဖစ္..ဒါမွမဟုတ္လဲ..တိုက္ဆိုင္မႈေလးတခုခု႐ွိခဲ့ရင္ပဲဖစ္ဖစ္ကို႔ကိုသတိရေပးပါ..စိတ္ညစ္စရာေတြ႐ွိလို႔တေယာက္ထဲအားငယ္ေနခဲ့ရင္ယြန္းကိုေစာင့္ေနတဲ့ Arthit ဆိုတဲ့ကို႐ွိေသးတယ္ဆိုတာကိုသတိရေပးပါ...'
Arthit POV.....
ထြက္သြားတဲ့သူ႔ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ပီးက်ေနာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္..ထြက္သြားခဲ႔ပီ..သူမတကယ္ထြက္သြားပီ..က်ေနာ့မွာဆက္ရပ္ႏိုင္စြမ္းေတြမ႐ွိေတာ့ပူး...က်ေနာ့ႏွလံုးသားအျပင္က်ေနာ့မွာ႐ွိတဲ့ အင္အားေတြအကုန္လံုးသူမေနာက္ကိုပါသြားပီ...မာန..က်ေနာ့ရဲ႕ႀကီးလွပါပီဆိုတဲ့မာနေတြ..သူမရဲ႕ေျခဖဝါးေအာက္ကိုေရာက္သြားခဲ့ပီေလ..တည္ၿငိမ္တဲ့သူ႔အက်င့္ကိုက်ေနာသေဘာက်ခဲ့ေပမဲ့..ခုက်ေနာဒီေလာက္ခံစားေနရတာေတာင္..သူမဘက္ကအရင္လိုတည္ၿငိမ္ေနတုန္းပဲ..က်ေနာကပဲခ်စ္ခဲ့တာလား..သူမကက်ေနာ့ကိုမခ်စ္ခဲ့ပူးလား...
ေတြးေနရင္းနဲ႔ရင္ထဲမွာစို႔နင့္လာရတယ္..ဘာလို႔လဲဗ်ာ...ဒီေနရာ...က်ေနာ့ကိုသူ႔နဲ႔ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးခဲ့တဲ့
ေနရာ..ဒီေနရာမွာပဲက်ေနာတို႔ရင္ႏွီးခဲ့ၾကတယ္..ဒီေနရာမွာပဲက်ေနာသူ႔
ကိုဖြင့္ေျပာခဲ့တယ္..ဒီေနရာမွာပဲသူက်ေနာ့ကိုအေျဖျပန္ေပးခဲ့တယ္..
ဒီေနရာမွာပဲသူရဲ႕first kissကိုက်ေနာ့ကိုေပးခဲ့တယ္...ဒီေနရာမွာပဲစခဲ့တဲ့က်ေနာတို႔ရဲ႕အခ်စ္ကဒီေနရာမွာပဲအဆံုးသတ္ခဲ့ပီပဲ...
ဒီေန႔ဟာက်ေနာ့ဘဝမွာဝမ္းအနည္းဆံုးနဲ႔အနာက်င္ရဆံုးေန႔ေလးပါပဲ...
2013.6.4က်ေနာအရမ္းမုန္းတဲ့ေန႔တေန႔ေပါ့...
