Noon at Ngayon Ikaw Lamang (SLOW-UPDATE)

Chapter 37.3

A/N: Hiiiiii guysssss! I'm back! The long wait is over, hahaha choss! Sorry for the typos and wrong grammar. Hope you'll like it. Any ideas to add up? Or suggestions? Feel free to comment and I'll try na gawin ang lahat ng gusto niyong ipuno ko sa story na ito. Thanks for staying tune!

"Her Arrival"

Julie's POV:

Ito na ang araw kung saan kailangan ko ng bumalik sa realidad na kinagisnan ko para lang makamit ko ang pangarap ko, kung saan kailangan kong humarap sa camera at humarap sa mga tao na palaging may ngiti sa labi. I miss my family so much but there's a part of me na gusto ko na dito na lang ako tumira kasi mas tahimik ang buhay ko, yung normal ka lang na tao dito, kung saan pwede akong magpakatotoo kaso this is my dream, it was my choice and I need to deal with it. Isa pa, namimiss ko na rin kasi siya, yung lalaking nagpapatibok ng puso kong nababaliw.

I smiled as I thought of him, nasa eroplano pa lang kami pero di ko pa pinapatay yung phone ko. I look at my wallpaper once again bago ko pinatay yung phone ko. How I miss this guy together with my family, sana naman maisipan niyang sunduin ako.

Ilang oras na din ang lumipas ng lumipad na ang eroplanong sinasakyan namin. Dalawang oras na lang at uuwi na rin ako. I'm excited to see them, yung ngiti at tawa ni Jac nakakamiss rin pala pati yung kalokohan ni Joanna. How I wish kasama ko sila sa trip na to pati sila mama at papa pero kahit ganun gaya nga ng sinabi nila I enjoyed all the things happened, minsan lang din naman ako magkafree time ng ganun ka tagal diba? So sulitin din pag may time.

Girl: Ganyan ka ba ka excited makita sila?

I look at the person who was talking to me and then smiled.

Julie: Nakakamiss na kasi sila ehh and I can't wait to see their reaction sa pasalubong ko lalo na si Jac (natatawang sabi ko habang iniisip ang itsura ni Jac)

Girl: For sure matutuwa yun, knowing Jac. (natatawang sabi nito)

Julie: Knowing her Ninang? Haha..

Ninang Maritti: Ikr?

Natawa na lang silang dalawa habang iniisip ang magiging reaction ni Jac sa mga pasalubong na dala niya for her little sister.

Di kanlaunan ay lumapag na yung eroplanong sinasakyan namin. Nang makababa na ako sa eroplano ay kaagad akong huminga. Nakarating na nga ako sa Pilipinas. Naglakad ako papunta kay Ninang while smiling. Oh how I miss this place kahit saglit lang ako nawala dito. Pagkalabas na pagkalabas namin ay kaagad ko nakita sila Jac na naghihintay sa labas with matching illustration board pa na may nakasulat "Welcom Home Ate Julie" I smiled ang sweet talaga ng kapatid ko. Kaagad ko silang nilapitan, I hug and kiss them.

Joanna: Ate nangangamoy laway na ko (natatawang sabi nito)

Natawa na lang din ako.

Jac: Ate pasalubong ko?

Tumawa si Julie, sila Joanna ay natawa na lang din.

Julie: Baby, nasa luggage pa eh.. Ibibigay ko sayo later (natatawang sabi nito)

Kaagad naman nilapitan ni Julie ang mga magulang niya. She hugged them like there's no tomorrow.

Jonathan: OA nito (natatawang sabi nito sa anak)

Julie pouted

Julie: Eh namiss ko kayo ehh..

Marivic: We miss you too anak, napakatahimik ng bahay kung wala ka (natatawang sabi nito kay Julie)